Konkurencja i strategia keiretsu.

Przedsiębiorstwa japońskie i ich konkurencyjność     Wstęp     Powiązania w keiretsu     Keiretsu poziome     Keiretsu pionowe     Konkurencja i strategia keiretsu     Zasoby ludzkie w keiretsu     Czebole i chińskie przedsiębiorstwa rodzinne a keiretsu Wpływ czynników kulturowych na konkurencyjność międzynarodową Japonii i innych krajów Dalekiego Wschodu.     Teoria neoinstytucjonalna - najważniejsze pojęcia     Kultura Japonii     Konfucjanizm     Buddyzm     Szintoizm

Firmy należące do keiretsu poziomych często są również firmami-matkami keiretsu pionowych, co nieco komplikuje sytuację. Co jeszcze ważniejsze, system wzajemnych powiązań w gospodarce Japonii jest jeszcze bardziej skomplikowany przez istnienie wpływów zewnętrznych - chodzi o dużą rolę państwa w gospodarce, przede wszystkim poprzez Ministerstwo Handlu Zagranicznego i Przemysłu (MITI).

Ponieważ keiretsu poziome działają w wielu dziedzinach, a pionowe są bardzo silne, konkurencja pomiędzy nimi jest ostra. Duże udziały w rynku są kwestią dumy, także dla pracowników danej grupy. Przypatrzmy się dokładniej wewnętrznemu rynkowi Japonii. Konkurują ze sobą w zasadzie jedynie przedsiębiorstwa miejscowe - większe i mniejsze keiretsu. Bariery wejścia na rynek są duże. Przedsiębiorstwa zachodnie mają utrudniony dostęp, natomiast pojedynczym firmom krajowym bardzo trudno jest się wybić wśród istniejących grup. Najczęściej zostają w końcu wchłonięte przez któreś keiretsu lub bankrutują. Siła przetargowa nabywców jest bardzo mała, jak było mówione wcześniej. Siła odbiorców również nie liczy się, ponieważ albo firma-matka jest pionowym keiretsu dystrybucyjnym i sama rozprowadza swoje produkty, albo pomagają w tym domy handlowe (shosha). Jeśli pojawią się substytuty danego towaru lub usługi, keiretsu są w stanie bardzo szybko wyprodukować podobny produkt lub zaoferować podobną usługę, dzięki swojemu wielkiemu potencjałowi. Tak więc konkurencja na wewnętrznym rynku Japonii sprowadza się w zasadzie do konkurencji pomiędzy keiretsu. I tylko pomiędzy keiretsu, bowiem wewnątrz grupy firmy kooperują ze sobą. Ostra konkurencja sprzyja obniżaniu kosztów, zwiększaniu konkurencyjności oraz rozwojowi zasobów ludzkich .

Duże firmy japońskie stosują najczęściej strategie długoterminowe, są zainteresowane wzrostem udziału w rynku, a nie krótkoterminowym zyskiem. Była o tym mowa we wcześniejszej części rozdziału. Ich strategia oparta jest na krótkim cyklu życia produktów, przy szybkim ich rozwijaniu. Banki mają duży wpływ na tą strategię, gdyż również są zainteresowane długoterminowymi, stałymi kredytami. Jest to kolejny powód długookresowego planowania w japońskich firmach.

Kolejnym elementem strategii jest standaryzacja i masowa produkcja. Są one niezbędne z jednej strony przy krótkim cyklu życia produktu, który wymaga krótkich okresów wprowadzania produktu na rynek, z drugiej zaś do wykorzystania japońskich technik zarządzania, takich jak just-in-time czy Total Quality Management (TQM).

Strategia w przypadku małych i średnich firm-dostawców jest krótkookresowa. Nie mają one zbyt wielu możliwości do rozwoju, starają się więc utrzymać i nadążać za potrzebami odbiorców dotyczącymi kosztów i nowinek technicznych. Gdy firma-matka zakłada nowe fabryki za granicą, najczęściej nie są w stanie podążyć tam za nią; znajduje ona wtedy nowych dostawców z tamtego regionu.

Autor: Dariusz Socik