Obowiązujące prawo

U S T A W A
z dnia 2 lipca 2004 r.

o swobodzie działalności gospodarczej

Rozdział 1
Przepisy ogólne

Art. 1.
Ustawa reguluje podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności
gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zadania organów
administracji publicznej w tym zakresie.

Art. 2.
Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana,
handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze
złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Art. 3.
Przepisów ustawy nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie w
zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa,
leśnictwa i rybactwa śródlądowego, a także wynajmowania przez rolników pokoi,
sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów.

Art. 4.
1. Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i
jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa
przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność
gospodarczą.
2. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie
wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Art. 5.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) organ koncesyjny - organ administracji publicznej upoważniony na
podstawie ustawy do udzielania, odmowy udzielania, zmiany i cofania
koncesji;
2) osoba zagraniczna:
a) osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania za granicą, nieposiadającą
obywatelstwa polskiego,
b) osobę prawną z siedzibą za granicą,
c) jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną posiadającą zdolność
prawną, z siedzibą za granicą;
3) przedsiębiorca zagraniczny - osobę zagraniczną wykonującą działalność
gospodarczą za granicą;
4) oddział - wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności
gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy
lub głównym miejscem wykonywania działalności;
5) działalność regulowana - działalność gospodarczą, której wykonywanie
wymaga spełnienia szczególnych warunków, określonych przepisami prawa.

Art. 6.
1. Podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne
dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami
prawa.
2. Organ administracji publicznej nie może żądać, ani uzależnić swojej decyzji
w sprawie podjęcia, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej
przez zainteresowaną osobę od spełnienia przez nią dodatkowych warunków, w
szczególności przedłożenia dokumentów lub ujawnienia danych,
nieprzewidzianych przepisami prawa.

Art. 7.
Państwo udziela przedsiębiorcom pomocy publicznej na zasadach i w formach
określonych w odrębnych przepisach, z poszanowaniem zasad równości i
konkurencji.

Art. 8.
1. Organy administracji publicznej wspierają rozwój przedsiębiorczości, tworząc
korzystne warunki do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej, w
szczególności wspierają mikroprzedsiębiorców oraz małych i średnich
przedsiębiorców.
2. Organy administracji publicznej, które wdrażają programy pomocowe w
rozumieniu przepisów o dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla
przedsiębiorców, przekazują drogą elektroniczną informacje o warunkach i
formach udzielanej pomocy ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, który je
gromadzi i udostępnia na stronie internetowej.
3. Informacje, o których mowa w ust. 2, przekazywane są w terminie 30 dni od
dnia ustanowienia programu pomocowego, nie później niż na 14 dni przed
wyznaczonym terminem składania wniosków o udzielenie pomocy.

Art. 9.
Wykonując swoje zadania, w szczególności w zakresie nadzoru i kontroli, organy
administracji publicznej działają z poszanowaniem uzasadnionych interesów
przedsiębiorcy.

Art. 10.
1. Przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu wniosek o wydanie pisemnej
interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których
wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej, w jego
indywidualnej sprawie.
2. Przedsiębiorca nie może być obciążony jakimikolwiek daninami publicznymi,
sankcjami finansowymi lub karami w zakresie, w jakim zastosował się do
uzyskanej interpretacji.
3. Zasady udzielania interpretacji regulują odrębne ustawy.

Art. 11.
Organy administracji publicznej są zobowiązane do załatwiania spraw
przedsiębiorców bez zbędnej zwłoki.

Art. 12.
Wykonując swe zadania, organy administracji publicznej współdziałają z
organizacjami pracodawców, organizacjami pracowników, organizacjami
przedsiębiorców oraz samorządami zawodowymi i gospodarczymi.

Art. 13.
1. Osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej i państw
członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym mogą podejmować i wykonywać działalność
gospodarczą na takich samych zasadach jak przedsiębiorcy polscy.
2. Obywatele innych państw niż wymienione w ust. 1, którzy otrzymali
zezwolenie na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodę
na pobyt tolerowany, status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej lub
korzystają z ochrony czasowej na jej terytorium, mogą podejmować i wykonywać
działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich
samych zasadach jak obywatele polscy.
3. Osoby zagraniczne inne niż wymienione w ust. 1 i 2 mają prawo do
podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej wyłącznie w formie
spółki: komandytowej, komandytowo-akcyjnej, z ograniczoną odpowiedzialnością
i akcyjnej, a także do przystępowania do takich spółek oraz obejmowania bądź
nabywania ich udziałów lub akcji, o ile umowy międzynarodowe nie stanowią
inaczej.

Rozdział 2
Zasady podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej

Art. 14.
1. Przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą po uzyskaniu wpisu do
rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo do Ewidencji
Działalności Gospodarczej, zwanej dalej "ewidencją". Spółka kapitałowa w
organizacji może podjąć działalność gospodarczą przed uzyskaniem wpisu do
rejestru przedsiębiorców.
2. Wpisowi do ewidencji podlegają przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi.
Zasady wpisu do rejestru przedsiębiorców określają odrębne przepisy.

Art. 15.
Na zasadach określonych w ustawie podejmowanie i wykonywanie działalności
gospodarczej może wiązać się dodatkowo z obowiązkiem uzyskania przez
przedsiębiorcę koncesji albo wpisu do rejestru działalności regulowanej, z
zastrzeżeniem art. 75.

Art. 16.
1. Przedsiębiorca wpisany do rejestru przedsiębiorców albo ewidencji jest
obowiązany umieszczać w oświadczeniach pisemnych, skierowanych w zakresie
swojej działalności do oznaczonych osób i organów, numer identyfikacji
podatkowej (NIP) oraz posługiwać się tym numerem w obrocie prawnym i
gospodarczym.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie uchybia obowiązkom określonym w
przepisach szczególnych.
3. Identyfikacja przedsiębiorcy w poszczególnych urzędowych rejestrach
następuje na podstawie numeru identyfikacji podatkowej (NIP).

Art. 17.
Przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą na zasadach uczciwej konkurencji
i poszanowania dobrych obyczajów oraz słusznych interesów konsumentów.

Art. 18.
Przedsiębiorca jest obowiązany spełniać określone przepisami prawa warunki
wykonywania działalności gospodarczej, w szczególności dotyczące ochrony przed
zagrożeniem życia, zdrowia ludzkiego i moralności publicznej, a także ochrony
środowiska.

Art. 19.
Jeżeli przepisy szczególne nakładają obowiązek posiadania odpowiednich uprawnień
zawodowych przy wykonywaniu określonego rodzaju działalności gospodarczej,
przedsiębiorca jest obowiązany zapewnić, aby czynności w ramach działalności
gospodarczej były wykonywane bezpośrednio przez osobę legitymującą się
posiadaniem takich uprawnień zawodowych.

Art. 20.
Przedsiębiorca wprowadzający towar do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej jest obowiązany do zamieszczenia na towarze, jego opakowaniu, etykiecie
lub instrukcji informacji w języku polskim zawierających:
1) firmę przedsiębiorcy i jego adres;
2) nazwę towaru;
3) inne oznaczenia i informacje wymagane na podstawie odrębnych przepisów.

Art. 21.
Jeżeli przedsiębiorca oferuje towary lub usługi w sprzedaży bezpośredniej lub
sprzedaży na odległość za pośrednictwem środków masowego przekazu, sieci
teleinformatycznych lub druków bezadresowych, jest on obowiązany do podania w
ofercie co najmniej następujących danych:
1) firmy przedsiębiorcy;
2) numeru identyfikacji podatkowej (NIP);
3) siedziby i adresu przedsiębiorcy.

Art. 22.
1. Dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością
gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w
każdym przypadku gdy:
1) stroną transakcji, z ktrej wynika płatność jest inny przedsiębiorca oraz
2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej
płatności, przekracza równowartość 15 000 euro przeliczonych na złote
według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski
ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano
transakcji.
2. Przedsiębiorca będący członkiem spółdzielczej kasy oszczędnościowo-
kredytowej może realizować obowiązek określony w ust. 1 za pośrednictwem
rachunku w tej spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej.
3. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wykonywania i
pośrednictwa w realizowaniu przekazów pieniężnych w obrocie zagranicznym
stosuje odpowiednio przepisy art. 63g i art. 111 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz.U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn.
zm.)[1].

Rozdział 3
Ewidencja Działalności Gospodarczej

Art. 23.
1. Ewidencję prowadzi gmina właściwa dla miejsca zamieszkania przedsiębiorcy,
jako zadanie zlecone z zakresu administracji rządowej. Miejscem zamieszkania
jest miejscowość, w której przebywa przedsiębiorca z zamiarem stałego pobytu.
2. Dla osób zagranicznych, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27
lipca 2002 r. o zasadach i warunkach wjazdu i pobytu obywateli państw
członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 141, poz. 1180, z 2003 r. Nr 128, poz.
1175 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959), podejmujących działalność gospodarczą
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, właściwość miejscową gminy dla celów
ewidencyjnych określa się według głównego miejsca wykonywania tej
działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Organem ewidencyjnym jest wójt, burmistrz, prezydent miasta.
4. Ewidencję prowadzi się w systemie informatycznym.

Art. 24.
1. Ewidencja jest jawna.
2. Każdy ma prawo dostępu do danych zawartych w ewidencji i do przeglądania akt
ewidencyjnych przedsiębiorcy wpisanego do ewidencji.
3. Domniemywa się, że dane wpisane do ewidencji są prawdziwe. Jeżeli dane
wpisano do ewidencji niezgodnie ze zgłoszeniem przedsiębiorcy lub bez tego
zgłoszenia, przedsiębiorca ten nie może zasłaniać się wobec osoby trzeciej
działającej w dobrej wierze zarzutem, że dane te nie są prawdziwe, jeżeli
zaniedbał wystąpić niezwłocznie z wnioskiem o sprostowanie, uzupełnienie lub
wykreślenie wpisu.

Art. 25.
1. Dla przedsiębiorcy wpisanego do ewidencji prowadzi się akta ewidencyjne
obejmujące w szczególności dokumenty stanowiące podstawę wpisu.
2. Jeżeli przepis szczególny nakazuje zgłoszenie określonych danych organowi
ewidencyjnemu lub wpisanie ich do ewidencji, a dane te nie podlegają według
przepisów ustawy wpisowi do ewidencji, dokumenty zawierające te dane składa
się do akt ewidencyjnych.

Art. 26.
1. Wpis do ewidencji jest dokonywany na wniosek, chyba że przepis szczególny
przewiduje wpis z urzędu.
2. Wpisem do ewidencji jest również wykreślenie albo zmiana wpisu.

Art. 27.
1. Wniosek o wpis do ewidencji składa się na formularzu zgodnym z określonym
wzorem urzędowym, o którym mowa w art. 43 pkt 1. Składając wniosek,
wnioskodawca uiszcza opłatę.
2. Wniosek o dokonanie wpisu do ewidencji zawiera:
1) firmę przedsiębiorcy oraz jego numer PESEL, o ile taki posiada;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile taki posiada;
3) oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu, adres do doręczeń
przedsiębiorcy oraz adres, pod którym jest wykonywana działalność
gospodarcza, a jeżeli przedsiębiorca wykonuje działalność poza miejscem
zamieszkania - adres głównego miejsca wykonywania działalności i oddziału,
jeżeli został utworzony;
4) określenie przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej, zgodnie z
Polską Klasyfikacją Działalności (PKD);
5) informacje o istnieniu lub ustaniu małżeńskiej wspólności majątkowej;
6) informacje o umowie spółki cywilnej, jeżeli taka została zawarta;
7) dane stałego pełnomocnika, uprawnionego do prowadzenia spraw
przedsiębiorcy, o ile przedsiębiorca udzielił takiego pełnomocnictwa.
3. Gdy wniosek nie zawiera danych, o których mowa w ust. 2, lub jest
nieopłacony, organ ewidencyjny niezwłocznie wzywa do uzupełnienia wniosku w
terminie 7 dni, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
4. W przypadku gdy przedsiębiorca nie posiada numeru PESEL, składa do akt
ewidencyjnych poświadczoną przez upoważnionego pracownika urzędu gminy kopię
paszportu albo innego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość i
obywatelstwo.
5. Wniosek o wpis do ewidencji może być wysłany listem poleconym. W tym
przypadku własnoręczność podpisu wnioskodawcy powinna być poświadczona przez
notariusza.

Art. 28.
1. Wniosek o wpis do ewidencji podlega opłacie w wysokości 100 złotych, a
jeżeli wniosek dotyczy zmiany wpisu opłata wynosi 50 złotych. Pobrane opłaty
stanowią dochód budżetu gminy prowadzącej ewidencję.
2. Wniosek o wykreślenie wpisu jest zwolniony z opłat.
3. Rada gminy może określić niższe stawki opłaty albo wprowadzić zwolnienie od
opłat, uwzględniając w szczególności rodzaj wykonywanej działalności.

Art. 29.
1. Organ ewidencyjny wydaje decyzję o wpisie.
2. Decyzję o wpisie do ewidencji wydaje się niezwłocznie, nie później niż w
terminie 3 dni roboczych od dnia wpływu wniosku, z zastrzeżeniem art. 27 ust.
3.
3. Decyzja o wpisie zawiera:
1) firmę przedsiębiorcy oraz jego numer PESEL, o ile taki posiada;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile taki posiada;
3) oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu do doręczeń przedsiębiorcy,
adres, pod którym jest wykonywana działalność gospodarcza, a jeżeli
przedsiębiorca wykonuje działalność poza miejscem zamieszkania - adres
głównego miejsca wykonywania działalności i oddziału, jeżeli został
utworzony;
4) określenie przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej, zgodnie z
Polską Klasyfikacją Działalności (PKD).
4. Decyzja o wpisie zawiera również dane, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5-
15, jeżeli wpis ich dotyczy.
5. Decyzja o wpisie do ewidencji podlega natychmiastowemu wykonaniu, z
wyjątkiem decyzji o wykreśleniu przedsiębiorcy z ewidencji.

Art. 30.
1. Wpisowi do ewidencji podlegają:
1) firma przedsiębiorcy;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP);
3) oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu do doręczeń przedsiębiorcy,
adres, pod którym jest wykonywana działalność gospodarcza, a jeżeli
przedsiębiorca wykonuje działalność poza miejscem zamieszkania - adres
głównego miejsca wykonywania działalności i oddziału, jeżeli został
utworzony;
4) określenie przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej, zgodnie z
Polską Klasyfikacją Działalności (PKD);
5) informacje o istnieniu lub ustaniu małżeńskiej wspólności majątkowej;
6) informacje o ograniczeniu lub utracie zdolności do czynności prawnych;
7) informacje o ogłoszeniu upadłości, umorzeniu i zakończeniu tego
postępowania;
8) informacje o wszczęciu postępowania naprawczego;
9) informacje o udzieleniu, zmianie i cofnięciu koncesji;
10) informacje o stwierdzeniu wygaśnięcia koncesji, jeżeli przepisy ustaw
odrębnych przewidują wydanie takiej decyzji;
11) informacje o wpisie do rejestru działalności regulowanej oraz o
wykreśleniu z rejestru;
12) informacje o uzyskaniu zezwolenia lub licencji i ich cofnięciu;
13) informacje o umowie spółki cywilnej, jeżeli taka została zawarta;
14) dane stałego pełnomocnika, uprawnionego do prowadzenia spraw
przedsiębiorcy, o ile przedsiębiorca udzielił takiego pełnomocnictwa;
15) informacja o ustanowieniu kuratora.
2. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 6, 7, 9-12 i 15, podlegają wpisowi z
urzędu.

Art. 31.
1. Wpis do ewidencji polega na wprowadzeniu do systemu informatycznego danych
zawartych w decyzji niezwłocznie po jej wydaniu. Wpis jest dokonany z chwilą
zamieszczenia danych w ewidencji.
2. W przypadku wydania decyzji o wykreśleniu przedsiębiorcy z ewidencji, wpis
następuje w chwili, gdy decyzja stanie się ostateczna.

Art. 32.
Organ ewidencyjny wydaje decyzję o odmowie wpisu, gdy:
1) wniosek dotyczy działalności nieobjętej przepisami ustawy;
2) wniosek został złożony przez osobę nieuprawnioną;
3) prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania określonej we wniosku
działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę.

Art. 33.
1. Przedsiębiorca jest obowiązany złożyć wniosek o:
1) zmianę wpisu - w terminie 7 dni od dnia zmiany danych, o których mowa w
art. 27 ust. 2, powstałej po dniu dokonania wpisu do ewidencji;
2) wykreślenie - w terminie 7 dni od dnia trwałego zaprzestania wykonywania
działalności gospodarczej.
2. Do wniosku w sprawie zmian i wykreślenia stosuje się odpowiednio przepisy
art. 27.
3. Zmiana miejsca zamieszkania przedsiębiorcy podlega wpisowi przez organ
ewidencyjny, który był właściwy przed zmianą. Po dokonaniu zmiany wpisu,
organ ewidencyjny przekazuje niezwłocznie decyzję o wpisie do organu
właściwego ze względu na nowe miejsce zamieszkania wraz z aktami
ewidencyjnymi.
4. Przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio do zmiany głównego miejsca
wykonywania działalności gospodarczej w przypadku osób zagranicznych, o
których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zasadach i
warunkach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej
oraz członków ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 34.
Sąd rejonowy - sąd gospodarczy przesyła niezwłocznie właściwemu organowi
ewidencyjnemu odpis postanowienia o ogłoszeniu upadłości, umorzeniu postępowania
upadłościowego oraz o zakończeniu postępowania upadłościowego.

Art. 35.
1. Organ koncesyjny przesyła niezwłocznie właściwemu organowi ewidencyjnemu
odpis ostatecznej decyzji o udzieleniu, zmianie i cofnięciu koncesji, a także
decyzję o stwierdzeniu wygaśnięcia koncesji, jeżeli przepis szczególny
przewiduje wydanie takiej decyzji.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do zezwoleń i licencji, o których
mowa w art. 75.

Art. 36.
Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej, po dokonaniu wpisu oraz po
wydaniu decyzji o wykreśleniu wpisu przedsiębiorcy, przesyła właściwemu organowi
ewidencyjnemu zaświadczenie o dokonaniu wpisu lub decyzję o wykreśleniu.

Art. 37.
1. Dane zawarte w ewidencji nie mogą być z niej usunięte, chyba że ustawa
stanowi inaczej.
2. Wpis do ewidencji podlega wykreśleniu z urzędu w przypadku:
1) gdy prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania określonej we wpisie
działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę;
2) wpisania do rejestru przedsiębiorców spółki handlowej powstałej z
przekształcenia spółki cywilnej, w zakresie działalności wpisanej do
rejestru przedsiębiorców;
3) stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania przez przedsiębiorcę
działalności gospodarczej.
3. Wpis do ewidencji podlega wykreśleniu, także w przypadku gdy organ
ewidencyjny dokonał go z naruszeniem prawa. W tym przypadku stosuje się
odpowiednio przepisy o postępowaniu administracyjnym dotyczące wznowienia
postępowania albo stwierdzenia nieważności decyzji.
4. Wykreślenie w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, następuje z chwilą
otrzymania przez organ ewidencyjny informacji o wpisaniu przedsiębiorcy do
rejestru przedsiębiorców, przekazanej przez Centralną Informację Krajowego
Rejestru Sądowego, na podstawie przepisów o Krajowym Rejestrze Sądowym.

Art. 38.
1. Organ ewidencyjny może wykreślić z urzędu wpis zawierający dane niezgodne z
rzeczywistym stanem rzeczy, po uprzednim wezwaniu przedsiębiorcy do złożenia
oświadczenia w terminie 7 dni.
2. Organ ewidencyjny z urzędu sprostuje wpis zawierający oczywiste błędy lub
niezgodności z treścią decyzji.

Art. 39.
Organ ewidencyjny jest obowiązany do przekazania drogą elektroniczną, w terminie
7 dni od dnia wydania decyzji, informacji o wykreśleniu przedsiębiorcy z
ewidencji właściwemu ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania przedsiębiorcy:
urzędowi statystycznemu, naczelnikowi urzędu skarbowego oraz oddziałowi Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych.

Art. 40.
1. Wniosek o wpis do ewidencji może być złożony w formie elektronicznej.
Wniosek składany w formie elektronicznej powinien zawierać dane w ustalonym
formacie elektronicznym, zawarte we wzorze urzędowym, o którym mowa w art. 43
pkt 1, oraz powinien być opatrzony bezpiecznym podpisem elektronicznym
znakowanym czasem, weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego
certyfikatu, przy zachowaniu zasad przewidzianych w przepisach o podpisie
elektronicznym.
2. W sposób określony w ust. 1 może być wniesiony również wniosek, o którym
mowa w art. 44.
3. Minister właściwy do spraw informatyzacji po zasięgnięciu opinii ministra
właściwego do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania dla systemu teleinformatycznego;
2) warunki, jakim powinny odpowiadać elektroniczne nośniki informatyczne
oraz środki komunikacji elektronicznej, na których wnioski mogą być
wnoszone;
3) tryb odtwarzania danych zawartych we wnioskach oraz sposób ich
przechowywania i zabezpieczania
- uwzględniając potrzebę zapewnienia integralności danych zawartych we
wniosku, a także możliwości automatycznego przenoszenia ich do ewidencji.

Art. 41.
1. Tworzy się Centralną Informację o Działalności Gospodarczej, zwaną dalej
"Centralną Informacją", z oddziałami przy organach ewidencyjnych.
2. Centralną Informację prowadzi minister właściwy do spraw gospodarki.
3. Zadaniem Centralnej Informacji jest:
1) prowadzenie zbioru informacji o danych zawartych w ewidencji;
2) udzielanie z ewidencji informacji o wpisie;
3) wydawanie zaświadczeń o treści wpisów w ewidencji.

Art. 42.
1. Każdy ma prawo otrzymać zaświadczenie o treści wpisu w ewidencji lub
informację o wpisie.
2. Zaświadczenia wydają oraz udzielają pisemnych informacji oddziały, o których
mowa w art. 41 ust. 1.
3. Wydanie zaświadczenia oraz udzielenie pisemnej informacji podlega opłacie.
4. Opłata, o której mowa w ust. 3, stanowi dochód budżetu państwa.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość
opłaty, o której mowa w ust. 3, biorąc pod uwagę uzasadnione koszty wydawania
zaświadczeń i udzielania pisemnych informacji.

Art. 43.
Minister właściwy do spraw gospodarki po zasięgnięciu opinii ministra właściwego
do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór urzędowy, sposób i miejsce udostępniania formularzy wniosków o wpis
do ewidencji, uwzględniając warunki powszechnej dostępności formularzy
oraz uwzględniając prowadzenie ewidencji w systemie informatycznym;
2) szczegółową treść wpisów, uwzględniając treść wniosku i zakres wpisów
dokonywanych z urzędu;
3) organizację oraz szczegółowy sposób prowadzenia Centralnej Informacji
oraz ewidencji, uwzględniając potrzebę zapewnienia sprawnego obiegu
informacji oraz zakres danych objętych wpisem do ewidencji;
4) tryb przekazywania przez organy ewidencyjne danych ewidencyjnych do
Centralnej Informacji, uwzględniając sposób wykorzystania systemów
teleinformatycznych;
5) tryb wydawania zaświadczeń o treści wpisów i udzielania pisemnych
informacji o wpisie przez oddziały, o ktrych mowa w art. 41 ust. 1,
uwzględniając jawność i powszechny dostęp do danych zawartych w ewidencji.

Art. 44.
Przedsiębiorca podejmujący działalność wraz z wnioskiem o wpis do rejestru
przedsiębiorców albo do ewidencji może złożyć wniosek zawierający żądanie:
1) wpisu do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej
(REGON);
2) zgłoszenia identyfikacyjnego albo aktualizacyjnego, o którym mowa w
przepisach o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników;
3) zgłoszenia płatnika składek lub zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych lub
ich zmiany w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych.

Art. 45.
1. Wniosek, o którym mowa w art. 44, organ prowadzący rejestr przedsiębiorców
albo organ ewidencyjny przesyła, w tym za pośrednictwem systemu
teleinformatycznego, niezwłocznie po dokonaniu wpisu, do właściwych organów
urzędowych rejestrów wraz z odpisem postanowienia o dokonaniu wpisu do
rejestru przedsiębiorców albo decyzją o wpisie do ewidencji.
2. Ilekroć przepis szczególny nakazuje przedsiębiorcy złożenie dodatkowych
dokumentów do wniosku, o którym mowa w art. 44, organ prowadzący rejestr
przedsiębiorców lub organ ewidencyjny przesyła złożone przez przedsiębiorcę
dokumenty wraz z wnioskiem.
3. Na wniosek przedsiębiorcy upoważniony pracownik urzędu gminy poświadcza
zgodność przedstawionych odpisów tych dokumentów lub sporządza taki odpis.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
sposób przekazywania wniosków i dokumentów do właściwych organów,
uwzględniając możliwość elektronicznego przetwarzania danych oraz zawartość
danych.

Rozdział 4
Koncesje oraz regulowana działalność gospodarcza

Art. 46.
1. Uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:
1) poszukiwania lub rozpoznawania złóż kopalin, wydobywania kopalin ze złóż,
bezzbiornikowego magazynowania substancji oraz składowania odpadów w
górotworze, w tym w podziemnych wyrobiskach górniczych;
2) wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz
wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym;
3) wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji i
obrotu paliwami i energią;
4) ochrony osób i mienia;
5) rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych;
6) przewozów lotniczych.
2. Szczegółowy zakres i warunki wykonywania działalności gospodarczej
podlegającej koncesjonowaniu określają przepisy odrębnych ustaw.
3. Wprowadzenie innych koncesji w dziedzinach działalności gospodarczej
mających szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub
obywateli albo inny ważny interes publiczny jest dopuszczalne tylko w
przypadku gdy działalność ta nie może być wykonywana jako wolna lub po
uzyskaniu wpisu do rejestru działalności regulowanej albo zezwolenia oraz
wymaga zmiany niniejszej ustawy.

Art. 47.
1. Jeżeli przepisy odrębnych ustaw nie stanowią inaczej, udzielenie, odmowa
udzielenia, zmiana i cofnięcie koncesji lub ograniczenie jej zakresu należy
do ministra właściwego ze względu na przedmiot działalności gospodarczej
wymagającej uzyskania koncesji.
2. Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana i cofnięcie koncesji lub ograniczenie
jej zakresu w stosunku do wniosku następuje w drodze decyzji.
3. Koncesji udziela się na czas oznaczony, nie krótszy niż 5 lat i nie dłuższy
niż 50 lat, chyba że przedsiębiorca wnioskuje o udzielenie koncesji na czas
krótszy.

Art. 48.
1. Organ koncesyjny może określić w koncesji, w granicach przepisów odrębnych
ustaw, szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej objętej
koncesją.
2. Organ koncesyjny jest obowiązany przekazać każdemu zainteresowanemu
przedsiębiorcy szczegółową informację o warunkach, o których mowa w ust. 1,
niezwłocznie po wszczęciu postępowania w sprawie udzielenia koncesji.

Art. 49.
1. Wniosek o udzielenie lub o zmianę koncesji zawiera:
1) firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu albo miejsca
zamieszkania i adresu oraz adresu głównego miejsca wykonywania
działalności gospodarczej;
2) numer w rejestrze przedsiębiorców lub w ewidencji oraz numer
identyfikacji podatkowej (NIP);
3) określenie rodzaju i zakresu wykonywania działalności gospodarczej, na
którą ma być udzielona koncesja.
2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy podać także informacje oraz
dołączyć dokumenty określone w przepisach regulujących działalność
gospodarczą wymagającą uzyskania koncesji.

Art. 50.
Przed podjęciem decyzji w sprawie udzielenia koncesji lub jej zmiany organ
koncesyjny może:
1) wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia, w wyznaczonym terminie, brakującej
dokumentacji poświadczającej, że spełnia on warunki określone przepisami
prawa, wymagane do wykonywania określonej działalności gospodarczej, pod
rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia;
2) dokonać sprawdzenia faktów podanych we wniosku o udzielenie koncesji w
celu stwierdzenia, czy przedsiębiorca spełnia warunki wykonywania
działalności gospodarczej objętej koncesją oraz czy daje rękojmię
prawidłowego wykonywania działalności objętej koncesją.

Art. 51.
1. W przypadku gdy organ koncesyjny przewiduje udzielenie ograniczonej liczby
koncesji, fakt ten ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
"Monitor Polski".
2. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) określenie przedmiotu i zakresu działalności gospodarczej, na którą ma
być udzielona koncesja;
2) liczbę koncesji;
3) szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej, na którą ma być
udzielona koncesja, o ile organ koncesyjny, w granicach przepisów
odrębnych ustaw, przewiduje ich określenie;
4) termin i miejsce składania wniosków o udzielenie koncesji;
5) wymagane dokumenty i informacje dodatkowe;
6) czas, na jaki może być udzielona koncesja.
3. Przepisu art. 60 nie stosuje się.

Art. 52.
1. Jeżeli liczba przedsiębiorców, spełniających warunki do udzielenia koncesji
i dających rękojmię prawidłowego wykonywania działalności objętej koncesją,
jest większa niż liczba koncesji przewidzianych do udzielenia, organ
koncesyjny zarządza przetarg, którego przedmiotem jest udzielenie koncesji.
2. W postępowaniu o udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów
radiowych i telewizyjnych organ koncesyjny zarządza przetarg, o którym mowa w
ust. 1, jeżeli w wyniku dokonania oceny wniosków w trybie art. 36 ustawy z
dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz.U. z 2001 r. Nr 101,
poz. 1114, z późn. zm.)[2] liczba przedsiębiorców pozostaje większa niż liczba
koncesji.

Art. 53.
1. Organ koncesyjny ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
"Monitor Polski" o konieczności przeprowadzenia przetargu wśród
przedsiębiorców, o których mowa w art. 52 ust. 1.
2. W ogłoszeniu organ koncesyjny określa również:
1) minimalną opłatę, za którą może być udzielona koncesja - nie niższą niż
opłata skarbowa albo inna opłata o charakterze publicznoprawnym,
przewidziana w odrębnych przepisach za udzielenie koncesji;
2) miejsce i termin składania ofert;
3) szczegółowe warunki, jakie powinna spełniać oferta;
4) wysokość, formę i termin wniesienia wadium;
5) termin rozstrzygnięcia przetargu.
3. Przetarg przeprowadza właściwy organ koncesyjny.
4. Ofertę sporządzoną w języku polskim składa się w terminie, miejscu i formie,
określonych stosownie do ust. 1 i 2, w zapieczętowanych kopertach.
5. Oferta zawiera:
1) firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu albo miejsca
zamieszkania i adresu oraz adresu głównego miejsca wykonywania
działalności gospodarczej;
2) deklarowaną wysokość opłaty za udzielenie koncesji.
6. Oferty złożone nie podlegają wycofaniu.

Art. 54.
1. Organ koncesyjny dokonuje wyboru ofert w liczbie zgodnej z liczbą koncesji,
o której mowa w art. 51 ust. 2 pkt 2, kierując się wysokością zadeklarowanych
opłat za udzielenie koncesji.
2. W przypadku gdy kilku przedsiębiorców zadeklarowało opłatę w takiej samej
wysokości, organ koncesyjny wzywa tych przedsiębiorców do ponownego
zadeklarowania wysokości opłaty i wybiera ofertę przedsiębiorcy, który
zadeklarował wyższą opłatę.
3. Organ koncesyjny przekazuje przedsiębiorcom, którzy złożyli oferty, pisemną
informację o wyniku przetargu, niezwłocznie po jego rozstrzygnięciu, oraz:
1) zwraca wadium przedsiębiorcom, których oferty nie zostały wybrane;
2) zalicza wadium na poczet opłaty przedsiębiorcom, których oferty zostały
wybrane.
4. Organ koncesyjny udziela koncesji przedsiębiorcom, których oferty zostały
wybrane.

Art. 55.
1. Przedsiębiorca przekazujący podczas postępowania o udzielenie koncesji
informacje stanowiące tajemnice przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o
zwalczaniu nieuczciwej konkurencji może zgłosić wniosek, aby informacjom tym
była nadana klauzula poufności.
2. Informacjom nadaje się klauzulę poufności, pod warunkiem, że przedsiębiorca:
1) przekazując informacje, uzasadni swoje żądanie;
2) z przekazanych informacji sporządzi streszczenie, które może zostać
udostępnione innym uczestnikom postępowania.
3. Informacje, którym nadano klauzulę poufności, nie mogą być udostępniane
innym uczestnikom postępowania bez zgody przedsiębiorcy przekazującego
informacje.

Art. 56.
1. Organ koncesyjny może odmówić udzielenia koncesji lub ograniczyć jej zakres
w stosunku do wniosku o udzielenie koncesji albo odmówić zmiany koncesji:
1) gdy przedsiębiorca nie spełnia warunków wykonywania działalności
gospodarczej objętej koncesją określonych w ustawie lub warunków podanych
do wiadomości przedsiębiorcom w trybie art. 48 ust. 2 lub art. 51ust. 1;
2) ze względu na zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa lub
obywateli;
3) jeżeli w wyniku przeprowadzonego przetargu, o którym mowa w art. 52,
udzielono koncesji innemu przedsiębiorcy lub przedsiębiorcom;
4) w przypadkach określonych w odrębnych przepisach.
2. Organ koncesyjny może czasowo wstrzymać udzielanie koncesji, ze względu na
przyczyny wymienione w ust. 1 pkt 2, ogłaszając o tym w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Art. 57.
1. Organ koncesyjny jest uprawniony do kontroli działalności gospodarczej w
zakresie:
1) zgodności wykonywanej działalności z udzieloną koncesją;
2) przestrzegania warunków wykonywania działalności gospodarczej;
3) obronności lub bezpieczeństwa państwa, ochrony bezpieczeństwa lub dóbr
osobistych obywateli.
2. Osoby upoważnione przez organ koncesyjny do dokonywania kontroli są
uprawnione w szczególności do:
1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu, lokalu lub ich części, gdzie jest
wykonywana działalność gospodarcza objęta koncesją, w dniach i w
godzinach, w których ta działalność jest wykonywana lub powinna być
wykonywana;
2) żądania ustnych lub pisemnych wyjaśnień, okazania dokumentów lub innych
nośników informacji oraz udostępnienia danych mających związek z
przedmiotem kontroli.
3. Organ koncesyjny może wezwać przedsiębiorcę do usunięcia stwierdzonych
uchybień w wyznaczonym terminie.

Art. 58.
1. Organ koncesyjny cofa koncesję, w przypadku gdy:
1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania
działalności gospodarczej objętej koncesją;
2) przedsiębiorca nie podjął w wyznaczonym terminie działalności objętej
koncesją, mimo wezwania organu koncesyjnego, lub trwale zaprzestał
wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją.
2. Organ koncesyjny cofa koncesję albo zmienia jej zakres, w przypadku gdy
przedsiębiorca:
1) rażąco narusza warunki określone w koncesji lub inne warunki wykonywania
koncesjonowanej działalności gospodarczej, określone przepisami prawa;
2) w wyznaczonym terminie nie usunął stanu faktycznego lub prawnego
niezgodnego z warunkami określonymi w koncesji lub z przepisami
regulującymi działalność gospodarczą objętą koncesją.
3. Organ koncesyjny może cofnąć koncesję albo zmienić jej zakres ze względu na
zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa obywateli,
a także w razie ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy.

Art. 59.
Przedsiębiorca jest obowiązany zgłaszać organowi koncesyjnemu wszelkie zmiany
danych, o których mowa w art. 49, w terminie 14 dni od dnia ich powstania.

Art. 60.
1. Przedsiębiorca, który zamierza podjąć działalność gospodarczą wymagającą
uzyskania koncesji, może ubiegać się o przyrzeczenie wydania koncesji, zwane
dalej "promesą". W promesie uzależnia się udzielenie koncesji od spełnienia
warunków wykonywania działalności gospodarczej wymagającej uzyskania
koncesji.
2. W postępowaniu o udzielenie promesy stosuje się przepisy dotyczące
udzielenia koncesji, z wyłączeniem art. 52-54.
3. W promesie ustala się okres jej ważności, z tym że nie może on być krótszy
niż 6 miesięcy.
4. W okresie ważności promesy nie można odmówić udzielenia koncesji na
wykonywanie działalności gospodarczej określonej w promesie, chyba że:
1) uległy zmianie dane zawarte we wniosku o udzielenie promesy;
2) wnioskodawca nie spełnił wszystkich warunków określonych w promesie;
3) wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 56 ust. 1 pkt 1 i 2.

Art. 61.
Przedsiębiorca, któremu cofnięto koncesję z przyczyn, o których mowa w art. 58
ust. 1 pkt 1 i ust. 2, może wystąpić z wnioskiem o ponowne udzielenie koncesji w
takim samym zakresie nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji
o cofnięciu koncesji.

Art. 62.
1. Za udzielenie koncesji lub jej zmianę oraz za udzielenie promesy pobiera się
opłatę skarbową, chyba że przepisy odrębnych ustaw stanowią inaczej, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli koncesji udzielono w trybie przetargu, za udzielenie koncesji pobiera
się opłatę w wysokości, o której mowa w art. 54 ust. 1 lub ust. 2.
3. Opłatę, o której mowa w art. 54 ust. 1 lub ust. 2, wnosi się na rachunek
organu koncesyjnego, chyba że przepisy odrębnych ustaw stanowią inaczej.

Art. 63.
W sprawach nieuregulowanych w przepisach art. 47-61 stosuje się przepisy
odrębnych ustaw regulujących działalność podlegającą koncesjonowaniu.

Art. 64.
1. Jeżeli przepis odrębnej ustawy stanowi, że dany rodzaj działalności jest
działalnością regulowaną w rozumieniu niniejszej ustawy, przedsiębiorca może
wykonywać tę działalność, jeżeli spełnia szczególne warunki określone
przepisami tej odrębnej ustawy i po uzyskaniu wpisu w rejestrze działalności
regulowanej, z zastrzeżeniem art. 75.
2. Wpis do rejestru działalności regulowanej podlega opłacie skarbowej, chyba
że przepisy odrębne stanowią inaczej.

Art. 65.
1. Organ prowadzący, na podstawie przepisów regulujących daną działalność
gospodarczą, rejestr działalności regulowanej, dokonuje wpisu na wniosek
przedsiębiorcy, po złożeniu przez przedsiębiorcę oświadczenia o spełnieniu
warunków wymaganych do wykonywania tej działalności.
2. Oświadczenie składa się na piśmie do organu prowadzącego rejestr
działalności regulowanej.
3. Przedsiębiorca podlegający wpisowi do ewidencji może złożyć wniosek wraz z
oświadczeniem również we właściwym organie ewidencyjnym, wskazując organ
prowadzący rejestr działalności regulowanej.
4. Treść oświadczenia, sposób prowadzenia rejestru oraz dane podlegające
wpisowi do rejestru określają przepisy ustaw regulujących daną działalność.
5. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej wydaje z urzędu
zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru.

Art. 66.
1. Rejestr działalności regulowanej jest jawny. Każdy ma prawo dostępu do
zawartych w nim danych za pośrednictwem organu, który prowadzi rejestr.
2. Dla przedsiębiorcy wpisanego do rejestru prowadzi się akta rejestrowe,
obejmujące w szczególności dokumenty stanowiące podstawę wpisu oraz decyzje
dotyczące wykreślenia wpisu.
3. Wpis do rejestru może być wykreślony wyłącznie w przypadkach przewidzianych
przez ustawę.
4. Organ prowadzący rejestr sprostuje z urzędu wpis do rejestru zawierający
oczywiste błędy lub niezgodności ze stanem faktycznym.
5. Przedsiębiorca jest obowiązany zgłosić zmianę danych wpisanych do rejestru
w terminie 14 dni od dnia zajścia zdarzenia, które spowodowało zmianę tych
danych.

Art. 67.
1. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej jest obowiązany dokonać
wpisu przedsiębiorcy do tego rejestru w terminie 7 dni od dnia wpływu do tego
organu wniosku o wpis wraz z oświadczeniem o spełnieniu warunków wymaganych
do wykonywania działalności gospodarczej, dla której rejestr jest prowadzony.
2. Jeżeli właściwy organ nie dokona wpisu w terminie, o którym mowa w ust. 1,
a od dnia wpływu wniosku do tego organu upłynęło 14 dni, przedsiębiorca może
rozpocząć działalność po uprzednim zawiadomieniu o tym na piśmie organu,
który nie dokonał wpisu. Nie dotyczy to przypadku, gdy organ wezwał
przedsiębiorcę do uzupełnienia wniosku o wpis nie później niż przed upływem 7
dni od dnia jego otrzymania. W takiej sytuacji termin, o ktrym mowa w zdaniu
pierwszym biegnie odpowiednio od dnia wpływu uzupełnienia wniosku o wpis.

Art. 68.
Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej, w drodze decyzji, odmawia
wpisu przedsiębiorcy do rejestru, w przypadku gdy:
1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania
działalności gospodarczej objętej wpisem;
2) przedsiębiorcę wykreślono z rejestru tej działalności regulowanej z
przyczyn, o których mowa w art. 71 ust. 1, w okresie 3 lat poprzedzających
złożenie wniosku.

Art. 69.
Przedsiębiorca jest obowiązany przechowywać wszystkie dokumenty niezbędne do
wykazania spełniania warunków wymaganych do wykonywania działalności
regulowanej.

Art. 70.
Spełnianie przez przedsiębiorcę warunków wymaganych do wykonywania działalności
regulowanej podlega kontroli, w szczególności przez organ prowadzący rejestr
danej działalności. Przepis art. 57 stosuje się odpowiednio.

Art. 71.
1. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej wydaje decyzję o zakazie
wykonywania przez przedsiębiorcę działalności objętej wpisem, gdy:
1) przedsiębiorca złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 65, niezgodne ze
stanem faktycznym;
2) przedsiębiorca nie usunął naruszeń warunków wymaganych do wykonywania
działalności regulowanej w wyznaczonym przez organ terminie;
3) stwierdzi rażące naruszenie warunków wymaganych do wykonywania
działalności regulowanej przez przedsiębiorcę.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
3. W przypadku wydania decyzji, o ktrej mowa w ust. 1, organ z urzędu wykreśla
wpis przedsiębiorcy w rejestrze działalności regulowanej.

Art. 72.
1. Przedsiębiorca, którego wykreślono z rejestru działalności regulowanej może
uzyskać ponowny wpis do tego rejestru nie wcześniej niż po upływie 3 lat od
dnia wydania decyzji o wykreśleniu z rejestru działalności regulowanej z
przyczyn, o których mowa w art. 71 ust. 1.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do przedsiębiorcy, ktry wykonywał działalność
gospodarczą bez wpisu do rejestru działalności regulowanej.

Art. 73.
Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej wykreśla wpis przedsiębiorcy w
rejestrze na jego wniosek.

Art. 74.
W sprawach nieuregulowanych w art. 64-73 stosuje się przepisy ustaw
określających wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie wpisu do
rejestru działalności regulowanej.

Art. 75.
1. Uzyskania zezwolenia wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie
określonym w przepisach:
1) ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i
przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231, z późn.
zm.)[3];
2) ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz.U. z
2004 r. Nr 4, poz. 27);
3) ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach
ekonomicznych (Dz.U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm.)[4];
4) ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w
gminach (Dz.U. Nr 132, poz. 622, z późn. zm.)[5];
5) ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z
2003 r. Nr 24, poz. 198 i Nr 122, poz. 1143);
6) ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2003
r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm.)[6] w zakresie produkcji tablic
rejestracyjnych;
7) ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami
wartościowymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm.)[7];
8) ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy
emerytalnych (Dz.U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm.)[8];
9) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe;
10) ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 73,
poz. 852, z późn. zm.)[9];
11) ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz.U. Nr
103, poz. 1099, z późn. zm.)[10];
12) ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz.U. Nr 62, poz. 628, z
późn. zm.)[11];
13) ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz.U. Nr 63, poz. 636,
z późn. zm.)[12];
14) ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i
zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz.U. Nr 72, poz. 747, z 2002 r. Nr 113,
poz. 984 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959);
15) ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o organizmach genetycznie
zmodyfikowanych (Dz.U. Nr 76, poz. 811, z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 41,
poz. 365, z 2003 r. Nr 130, poz. 1187 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959)
w zakresie prowadzenia laboratorium referencyjnego;
16) ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz.U. Nr
123, poz. 1350, z 2003 r. Nr 122, poz. 1144 i Nr 208, poz. 2020 oraz z
2004 r. Nr 91, poz. 877);
17) ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz.U. z 2004 r.
Nr 53, poz. 533, Nr 69, poz. 625, Nr 91, poz. 877, Nr 92, poz. 882 i Nr
93, poz. 896);
18) ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 125,
poz. 1371, z późn. zm.)[13];
19) ustawy z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie (Dz.U. Nr 62, poz. 574);
20) ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz.U. Nr 130, poz. 1112,
z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz.
959 i Nr 99, poz. 101);
21) ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach
płatniczych (Dz.U. Nr 169, poz. 1385 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i Nr
96, poz. 959);
22) ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz.U. Nr
124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i Nr 96, poz. 959);
23) ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz.U. Nr
124, poz. 1154 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959);
24) ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz.U. Nr 130, poz.
1188 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 627 i Nr 96, poz. 959);
25) ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 29,
poz. 257 i Nr 68, poz. 623);
26) ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz.U. Nr ?,
poz. ?).
2. Uzyskania zezwolenia albo dokonania zgłoszenia wymaga wykonywanie
działalności związanej z narażeniem na działanie promieniowania jonizującego,
określonej w ustawie z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz.U. z
2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm.)[14].
3. Uzyskania licencji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie
określonym w przepisach:
1) ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym;
2) ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz.U. Nr 86, poz.
789, Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 883,
Nr 96, poz. 959 i Nr 97, poz. 962).
4. Uzyskania zgody wymaga prowadzenie systemu płatności lub systemu rozrachunku
papierów wartościowych w zakresie określonym w przepisach ustawy z dnia 24
sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i
systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi
systemami (Dz.U. Nr 123, poz. 1351, z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 223, poz.
2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594 i Nr 96, poz. 959).
5. Organy zezwalające, udzielające licencji i udzielające zgody oraz wszelkie
warunki wykonywania działalności objętej zezwoleniami, licencjami oraz
zgodami, a także zasady i tryb wydawania decyzji w sprawie zezwoleń, licencji
i zgód określają przepisy ustaw, o których mowa w ust. 1-4.

Art. 76.
Jeżeli przepisy regulujące daną działalność gospodarczą stanowią, że wydawanie,
odmowa wydania, zmiana zakresu i cofanie koncesji i zezwoleń, a także
prowadzenie rejestrów działalności regulowanej należy do zadań organów jednostek
samorządu terytorialnego, to zadania te są wykonywane jako zadania zlecone z
zakresu administracji rządowej.

Rozdział 5
Kontrola przedsiębiorcy

Art. 77.
1. Organy administracji publicznej kontrolują przedsiębiorców na zasadach
określonych w niniejszej ustawie.
2. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustaw
szczególnych.
3. Zakres przedmiotowy kontroli działalności przedsiębiorcy oraz organy
upoważnione do jej przeprowadzenia określają odrębne ustawy.

Art. 78.
1. W razie powzięcia wiadomości o wykonywaniu działalności gospodarczej
niezgodnie z przepisami ustawy, a także w razie stwierdzenia: zagrożenia
życia lub zdrowia, niebezpieczeństwa powstania szkód majątkowych w znacznych
rozmiarach lub naruszenia środowiska w wyniku wykonywania tej działalności,
wójt, burmistrz lub prezydent miasta niezwłocznie zawiadamia właściwe organy
administracji publicznej.
2. Zawiadomione organy niezwłocznie powiadamiają wójta, burmistrza lub
prezydenta miasta o podjętych czynnościach.
3. W przypadku braku możliwości zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, wójt,
burmistrz lub prezydent miasta może nakazać, w drodze decyzji, wstrzymanie
wykonywania działalności gospodarczej na czas niezbędny, nie dłuższy niż 3
dni.
4. Decyzji nakazującej wstrzymanie wykonywania działalności gospodarczej w
razie stwierdzenia zagrożenia życia lub zdrowia, niebezpieczeństwa powstania
szkd majątkowych w znacznych rozmiarach lub naruszenia środowiska w wyniku
wykonywania tej działalności nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

Art. 79.
1. Czynności kontrolne mogą być wykonywane przez pracowników organów kontroli
po okazaniu legitymacji służbowej upoważniającej do wykonywania takich
czynności oraz po doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli
działalności przedsiębiorcy, chyba że przepisy szczególne przewidują
możliwość przeprowadzenia kontroli po okazaniu legitymacji. W takim przypadku
upoważnienie doręcza się przedsiębiorcy w terminie określonym w tych
przepisach.
2. Czynności kontrolne mogą być wykonywane przez osoby niebędące pracownikami
organu kontroli, jeżeli przepisy odrębnych ustaw tak stanowią.
3. Zmiana osób upoważnionych do wykonania kontroli wymaga każdorazowo wydania
odrębnego upoważnienia. Zmiana ta nie może prowadzić do wydłużenia ustalonego
wcześniej terminu zakończenia kontroli.
4. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej:
1) wskazanie podstawy prawnej;
2) oznaczenie organu kontroli;
3) datę i miejsce wystawienia;
4) imię i nazwisko pracownika organu kontroli uprawnionego do wykonania
kontroli oraz numer jego legitymacji służbowej;
5) firmę przedsiębiorcy objętego kontrolą;
6) określenie zakresu przedmiotowego kontroli;
7) wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia kontroli;
8) podpis osoby udzielającej upoważnienia z podaniem zajmowanego stanowiska
lub funkcji;
9) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego przedsiębiorcy.
5. Zakres kontroli nie może wykraczać poza zakres wskazany w upoważnieniu.

Art. 80.
1. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kontrolowanego lub osoby
przez niego upoważnionej.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadkach gdy:
1) ratyfikowane umowy międzynarodowe stanowią inaczej;
2) przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla prowadzonego przeciwko
przedsiębiorcy śledztwa lub dochodzenia;
3) odrębne przepisy przewidują możliwość przeprowadzenia kontroli w toku
prowadzonego postępowania dotyczącego przedsiębiorcy;
4) przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione zagrożeniem życia, zdrowia lub
środowiska naturalnego.
3. Kontrolowany jest obowiązany do pisemnego wskazania osoby upoważnionej do
reprezentowania go w trakcie kontroli, w szczególności w czasie jego
nieobecności.

Art. 81.
1. Przedsiębiorca jest obowiązany prowadzić i przechowywać w swojej siedzibie
książkę kontroli oraz upoważnienia i protokoły kontroli, a także udostępniać
je na żądanie organu kontroli.
2. Książka kontroli zawiera wpisy dokonywane przez organ kontroli. Wpisy
obejmują:
1) oznaczenie organu kontroli;
2) oznaczenie upoważnienia do kontroli;
3) zakres przedmiotowy przeprowadzonej kontroli;
4) daty podjęcia i zakończenia kontroli;
5) zalecenia pokontrolne oraz określenie zastosowanych środków
pokontrolnych.
3. Przedsiębiorca jest obowiązany dokonywać w książce kontroli wpisu
informującego o wykonaniu zaleceń pokontrolnych bądź wpisu o ich uchyleniu
przez organ kontroli lub jego organ nadrzędny albo sąd administracyjny.

Art. 82.
1. Nie można równocześnie podejmować i prowadzić więcej niż jednej kontroli
działalności przedsiębiorcy. Nie dotyczy to sytuacji, gdy:
1) ratyfikowane umowy międzynarodowe stanowią inaczej;
2) przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla prowadzonego przeciwko
przedsiębiorcy śledztwa lub dochodzenia;
3) odrębne przepisy przewidują możliwość przeprowadzenia kontroli w toku
prowadzonego postępowania dotyczącego przedsiębiorcy;
4) przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione zagrożeniem życia, zdrowia lub
środowiska naturalnego;
5) kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług
przed dokonaniem tego zwrotu;
6) przeprowadzenie kontroli jest realizacją obowiązków wynikających
z przepisów prawa wspólnotowego o ochronie konkurencji lub przepisów prawa
wspólnotowego w zakresie ochrony interesów finansowych Wspólnoty
Europejskiej.
2. Organ kontroli odstąpi od podjęcia czynności kontrolnych oraz ustali z
przedsiębiorcą termin przeprowadzenia kontroli, jeżeli działalność
przedsiębiorcy jest już objęta kontrolą innego organu.

Art. 83.
1. Czas trwania wszystkich kontroli organu kontroli u przedsiębiorcy w jednym
roku kalendarzowym nie może przekraczać:
1) w odniesieniu do przedsiębiorców, o których mowa w rozdziale 7 - 4
tygodni;
2) w odniesieniu do pozostałych przedsiębiorców - 8 tygodni.
2. Ograniczeń czasu kontroli nie stosuje się, w przypadkach gdy:
1) ratyfikowane umowy międzynarodowe stanowią inaczej;
2) przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla prowadzonego przeciwko
przedsiębiorcy śledztwa lub dochodzenia;
3) odrębne przepisy przewidują możliwość przeprowadzenia kontroli w toku
postępowania prowadzonego przez organ;
4) przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione zagrożeniem życia, zdrowia lub
środowiska naturalnego;
5) kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług
przed dokonaniem tego zwrotu;
6) przeprowadzenie kontroli jest realizacją obowiązków wynikających z
przepisów prawa wspólnotowego o ochronie konkurencji lub przepisów prawa
wspólnotowego w zakresie ochrony interesów finansowych Wspólnoty
Europejskiej.
3. Przedłużenie czasu trwania kontroli określonego w upoważnieniu wymaga
uzasadnienia na piśmie. Uzasadnienie doręcza się przedsiębiorcy i wpisuje do
książki kontroli przed podjęciem dalszych czynności kontrolnych.
4. Jeżeli wyniki kontroli wykazały rażące naruszenie przepisów prawa przez
przedsiębiorcę, można przeprowadzić powtórną kontrolę w tym samym zakresie
przedmiotowym w danym roku kalendarzowym, a czasu jej trwania nie wlicza się
do czasu, o którym mowa w ust. 1.

Art. 84.
Przepisów art. 82 i 83 nie stosuje się wobec działalności przedsiębiorców w
zakresie objętym:
1) szczególnym nadzorem podatkowym, na podstawie ustawy z dnia 24 lipca 1999
r. o Służbie Celnej (Dz.U. Nr 72, poz. 802, z późn. zm.)[15];
2) nadzorem nad rynkiem kapitałowym i towarowym, na podstawie ustawy z dnia
21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi,
ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz.U. Nr 146,
poz. 1546) oraz ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach
towarowych;
3) nadzorem bankowym, na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo
bankowe i ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim
(Dz.U. Nr 140, poz. 938, z późn. zm.)[16] oraz nadzorem nad instytucjami
pieniądza elektronicznego, na podstawie ustawy z dnia 12 września 2002 r.
o elektronicznych instrumentach płatniczych;
4) nadzorem ubezpieczeniowym, na podstawie ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o
działalności ubezpieczeniowej oraz ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o
nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych
(Dz.U. Nr 124, poz. 1153, z późn. zm.)[17];
5) nadzorem emerytalnym, na podstawie ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o
pracowniczych programach emerytalnych (Dz.U. z 2001 r. Nr 60, poz. 623, z
późn. zm.)[18], ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i
funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz.U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm.)[19]
oraz ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i
emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych;
6) nadzorem weterynaryjnym, na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o
ochronie zwierząt (Dz.U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002), ustawy z dnia 23
sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt, ustawy z dnia 6 września
2001 r. - Prawo farmaceutyczne, ustawy z dnia 27 sierpnia 2003 r. o
weterynaryjnej kontroli granicznej (Dz.U. Nr 165, poz. 1590), ustawy z
dnia 10 grudnia 2003 r. o kontroli weterynaryjnej w handlu (Dz.U. z 2004
r. Nr 16, poz. 145), ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach
weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz.U. Nr 33, poz.
288), ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz.U.
Nr 33, poz. 287) oraz ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia
zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz.U. Nr 69, poz.
625).

Rozdział 6
Oddziały i przedstawicielstwa przedsiębiorców zagranicznych

Art. 85.
1. Dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile
ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały
z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej "oddziałami".
2. Do tworzenia oddziałów przez przedsiębiorców zagranicznych z państw
członkowskich Unii Europejskiej i państw członkowskich Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym przepis art. 13 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Art. 86.
Przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność
gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy
zagranicznego.

Art. 87.
Przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział jest obowiązany ustanowić osobę
upoważnioną w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego.

Art. 88.
Przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po
uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców. Zasady wpisu do rejestru
przedsiębiorców określają przepisy odrębnej ustawy.

Art. 89.
Niezależnie od obowiązków określonych w przepisach o Krajowym Rejestrze Sądowym
przedsiębiorca zagraniczny jest obowiązany:
1) podać imię i nazwisko oraz adres na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
osoby upoważnionej w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy
zagranicznego;
2) dołączyć poświadczony notarialnie wzór podpisu osoby, o której mowa w
pkt 1;
3) jeżeli działa na podstawie aktu założycielskiego, umowy lub statutu -
złożyć ich odpisy do akt rejestrowych oddziału wraz z uwierzytelnionym
tłumaczeniem na język polski; w przypadku gdy przedsiębiorca zagraniczny
utworzył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej więcej niż jeden oddział,
złożenie tych dokumentów może nastąpić w aktach jednego z oddziałów, z tym
że w aktach rejestrowych pozostałych oddziałów należy wskazać ten oddział,
w którego aktach złożono wskazane dokumenty, wraz z oznaczeniem sądu,
w którym znajdują się akta, i numeru oddziału w rejestrze;
4) jeżeli istnieje lub wykonuje działalność na podstawie wpisu do rejestru -
złożyć do akt rejestrowych oddziału odpis z tego rejestru wraz z
uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski; w przypadku gdy
przedsiębiorca zagraniczny utworzył na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej więcej niż jeden oddział, złożenie tych dokumentów może nastąpić
w aktach jednego z oddziałów, z tym że w aktach rejestrowych pozostałych
oddziałów należy wskazać ten oddział, w którego aktach złożono wskazane
dokumenty, wraz z oznaczeniem sądu, w którym znajdują się akta, i numeru
oddziału w rejestrze.

Art. 90.
Przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany:
1) używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy
zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej
przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów "oddział w Polsce";
2) prowadzić dla oddziału oddzielną rachunkowość w języku polskim zgodnie z
przepisami o rachunkowości;
3) zgłaszać ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wszelkie zmiany stanu
faktycznego i prawnego w zakresie okoliczności, o których mowa w art. 91
ust. 1 pkt 2, w terminie 14 dni od dnia ich wystąpienia.

Art. 91.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki wydaje decyzję o zakazie wykonywania
działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach
oddziału, w przypadku gdy:
1) oddział rażąco narusza prawo polskie lub nie wykonuje obowiązku, o którym
mowa w art. 90 pkt 3;
2) nastąpiło otwarcie likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego, który
utworzył oddział, lub przedsiębiorca ten utracił prawo wykonywania
działalności gospodarczej;
3) działalność przedsiębiorcy zagranicznego zagraża bezpieczeństwu i
obronności państwa, ochronie tajemnicy państwowej lub innemu ważnemu
interesowi publicznemu.
2. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw gospodarki zawiadamia osobę, o której mowa w art. 89 pkt 1, o obowiązku
wszczęcia postępowania likwidacyjnego oddziału w oznaczonym terminie, nie
krótszym niż 30 dni. Odpis decyzji, o której mowa w ust. 1, minister przesyła
do właściwego sądu rejestrowego.

Art. 92.
Do likwidacji oddziału stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu spółek
handlowych o likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Art. 93.
Przedsiębiorcy zagraniczni mogą tworzyć przedstawicielstwa z siedzibą na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej "przedstawicielstwami".

Art. 94.
Zakres działania przedstawicielstwa może obejmować wyłącznie prowadzenie
działalności w zakresie reklamy i promocji przedsiębiorcy zagranicznego.

Art. 95.
1. Przedstawicielstwo mogą utworzyć również osoby zagraniczne powołane do
promocji gospodarki kraju ich siedziby, z tym że zakres działania takiego
przedstawicielstwa może obejmować wyłącznie promocję i reklamę gospodarki
tego kraju.
2. Do przedstawicielstwa, o którym mowa w ust. 1, przepisy niniejszego
rozdziału stosuje się odpowiednio.

Art. 96.
1. Utworzenie przedstawicielstwa wymaga wpisu do rejestru przedstawicielstw
przedsiębiorców zagranicznych, zwanego dalej "rejestrem przedstawicielstw",
prowadzonego przez ministra właściwego do spraw gospodarki.
2. Wpisu do rejestru przedstawicielstw dokonuje się na podstawie złożonego
wniosku i zgodnie z jego treścią.

Art. 97.
1. Wniosek, o którym mowa w art. 96 ust. 2, sporządzony w języku polskim,
zawiera:
1) nazwę, siedzibę i formę prawną przedsiębiorcy zagranicznego;
2) przedmiot działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego;
3) imię, nazwisko oraz adres na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osoby
upoważnionej w przedstawicielstwie do reprezentowania przedsiębiorcy
zagranicznego;
4) adres przedstawicielstwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Do wniosku należy dołączyć:
1) jeżeli przedsiębiorca zagraniczny działa na podstawie aktu
założycielskiego, umowy lub statutu - odpis tego dokumentu;
2) jeżeli przedsiębiorca zagraniczny istnieje lub wykonuje działalność na
podstawie wpisu do rejestru - odpis z tego rejestru;
3) oświadczenie przedsiębiorcy zagranicznego o ustanowieniu
przedstawicielstwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4) dokument potwierdzający tytuł prawny przedsiębiorcy zagranicznego do
lokalu (nieruchomości), w którym działalność będzie wykonywana.
3. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, sporządzone w języku obcym, należy
przedstawić wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski.

Art. 98.
1. O dokonaniu wpisu przedstawicielstwa do rejestru przedstawicielstw wydaje
się z urzędu zaświadczenie. Zaświadczenie zawiera dane, o których mowa w art.
97 ust. 1, oraz numer wpisu do rejestru przedstawicielstw i datę wpisu.
2. Rejestr przedstawicielstw jest jawny.

Art. 99.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki odmawia, w drodze decyzji, wpisu do
rejestru przedstawicielstw, jeżeli:
1) utworzenie przedstawicielstwa zagrażałoby bezpieczeństwu i obronności
państwa lub ochronie tajemnicy państwowej albo innemu ważnemu interesowi
publicznemu;
2) wniosek, o którym mowa w art. 96 ust. 2, dotyczy działalności
wykraczającej poza zakres określony w art. 94 i art. 95 ust. 1 albo
zawiera braki, które nie zostały usunięte w wyznaczonym terminie, a także
gdy do wniosku nie zostały dołączone dokumenty wymienione w art. 97 ust.
2.
2. Odmowa wpisu z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie wymaga
uzasadnienia faktycznego.

Art. 100.
Przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył przedstawicielstwo, jest obowiązany:
1) używać do oznaczenia przedstawicielstwa oryginalnej nazwy przedsiębiorcy
zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej
przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów "przedstawicielstwo w Polsce";
2) prowadzić dla przedstawicielstwa oddzielną rachunkowość w języku polskim
zgodnie z przepisami o rachunkowości;
3) zgłaszać ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wszelkie zmiany stanu
faktycznego i prawnego w zakresie danych, o których mowa w art. 97, oraz o
rozpoczęciu likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego i jej ukończeniu,
a także o utracie przez przedsiębiorcę zagranicznego prawa wykonywania
działalności gospodarczej lub rozporządzania swoim majątkiem, w terminie
14 dni od dnia wystąpienia tych zdarzeń; do zgłoszenia zmian stosuje się
odpowiednio przepisy art. 97.

Art. 101.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki wydaje decyzję o zakazie wykonywania
działalności przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach przedstawicielstwa,
w przypadku gdy:
1) rażąco narusza prawo polskie lub nie wykonuje obowiązku, o którym mowa w
art. 100 pkt 3;
2) nastąpiło otwarcie likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego, który
utworzył przedstawicielstwo, lub przedsiębiorca ten utracił prawo
wykonywania działalności gospodarczej;
3) działalność przedsiębiorcy zagranicznego zagraża bezpieczeństwu i
obronności państwa, ochronie tajemnicy państwowej lub innemu ważnemu
interesowi publicznemu.
2. Do likwidacji przedstawicielstwa stosuje się odpowiednio przepis art. 91
ust. 2 oraz przepisy Kodeksu spółek handlowych o likwidacji spółki z
ograniczoną odpowiedzialnością.

Art. 102.
1. O zakończeniu likwidacji przedstawicielstwa przedsiębiorca zagraniczny jest
obowiązany zawiadomić ministra właściwego do spraw gospodarki w terminie 14
dni, licząc od dnia zakończenia likwidacji.
2. Po zakończeniu likwidacji przedstawicielstwa minister właściwy do spraw
gospodarki, w drodze decyzji, wykreśla przedstawicielstwo z rejestru
przedstawicielstw.

Rozdział 7
Mikroprzedsiębiorcy, mali i średni przedsiębiorcy

Art. 103.
Państwo stwarza, z poszanowaniem zasad równości i konkurencji, korzystne warunki
dla funkcjonowania i rozwoju mikroprzedsiębiorców, małych i średnich
przedsiębiorców, w szczególności przez:
1) inicjowanie zmian stanu prawnego sprzyjających rozwojowi
mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców, w tym dotyczących
dostępu do środków finansowych pochodzących z kredytów i pożyczek oraz
poręczeń kredytowych;
2) wspieranie instytucji umożliwiających finansowanie działalności
gospodarczej na dogodnych warunkach w ramach realizowanych programów
rządowych;
3) wyrównywanie warunków wykonywania działalności gospodarczej ze względu na
obciążenia publicznoprawne;
4) ułatwianie dostępu do informacji, szkoleń oraz doradztwa;
5) wspieranie instytucji i organizacji działających na rzecz
przedsiębiorców;
6) promowanie współpracy mikroprzedsiębiorców, małych i średnich
przedsiębiorców z innymi przedsiębiorcami polskimi i zagranicznymi.

Art. 104.
Za mikroprzedsiębiorcę uważa się przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z
dwóch ostatnich lat obrotowych:
1) zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz
2) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz
operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów
euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych
lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro.

Art. 105.
Za małego przedsiębiorcę uważa się przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z
dwóch ostatnich lat obrotowych:
1) zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz
2) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz
operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 10 milionów
euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych
lat nie przekroczyły równowartości w złotych 10 milionów euro.

Art. 106.
Za średniego przedsiębiorcę uważa się przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym
z dwóch ostatnich lat obrotowych:
1) zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz
2) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz
operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 50 milionów
euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych
lat nie przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro.

Art. 107.
Wyrażone w euro wielkości, o których mowa w art. 104-106, przelicza się na złote
według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu
roku obrotowego wybranego do określenia statusu przedsiębiorcy.

Art. 108.
Nie uważa się odpowiednio za mikroprzedsiębiorcę, małego lub średniego,
przedsiębiorcy, w którym inni przedsiębiorcy, Skarb Państwa oraz jednostki
samorządu terytorialnego posiadają:
1) 25% i więcej wkładów, udziałów lub akcji;
2) prawa do 25% i więcej udziału w zysku;
3) 25% i więcej głosów w zgromadzeniu wspólników, walnym zgromadzeniu
akcjonariuszy albo walnym zgromadzeniu spółdzielni.

Art. 109.
1. Średnioroczne zatrudnienie określa się w przeliczeniu na pełne etaty.
2. Przy obliczaniu średniorocznego zatrudnienia nie uwzględnia się pracowników
przebywających na urlopach macierzyńskich i wychowawczych, a także
zatrudnionych w celu przygotowania zawodowego.
3. W przypadku przedsiębiorcy działającego krócej niż rok, jego przewidywany
obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych,
a także średnioroczne zatrudnienie oszacowuje się na podstawie danych za
ostatni okres, udokumentowany przez przedsiębiorcę.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia
szczegółowy sposób obliczania średniorocznego zatrudnienia, rocznego obrotu
netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych,
uwzględniając przedsiębiorców działających krócej niż rok.

Art. 110.
1. Do celów pomocy publicznej przedsiębiorca oświadcza przed organem
udzielającym pomocy, że spełnia przesłanki określone w art. 104-106 i art.
108.
2. Oświadczenie ma formę pisemną, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie uchybiają uprawnieniom organu udzielającego pomocy
do kontroli stanu faktycznego u przedsiębiorcy.

Rozdział 8
Przepis końcowy

Art. 111.
Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych w ustawie - Przepisy
wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej.