![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
AstroNet. Analiza talentów osoby |
![]() |
AstroNet. Analiza porównawcza dwóch osób |
![]() |
AstroNet. Formularz do złożenia zamówienia |
Co łączy nas z gwiazdami?
Kosmos jest inteligentnym projektem, który nie powstał przypadkiem z chaosu. Jego doskonałe dostrojenie, ewolucja i ciągły rozwój świadomości siebie, są rezultatem dynamicznej wymiany informacji pomiędzy wszystkimi jego elementami. Informacja przechowywana jest w przestrzeni Kosmosu, a szybkość jej wymiany ma wpływ na tempo ekspansji wszechświata.
Człowiek jest fraktalem, częścią Kosmosu, podobnie jak układy planet i galaktyki. Struktury fraktalne tworzą zasoby informacji i inteligencji na różnych poziomach. Ambicją naukowców jest zrozumienie relacji pomiędzy tymi różnymi skalami.
Każda chwila w tym moment narodzin, ma swoją charakterystykę informacyjno - energetyczną, którą możemy opisać położeniem planet na niebie i symbolami astrologicznymi w horoskopie. Bez zmiany skali i przejścia do większych struktur planetarnych w żaden sposób nie opiszemy precyzyjnie zdarzenia z 17 marca 1922 roku w Sopocie o godzinie 17:20. Sposób funkcjonowania astrologii sprowadza się zatem do pytania: co to jest czas?
Święty Augustyn powiedział "jeżeli mnie nie pytasz co to jest czas, to wiem. Jeżeli zapytasz, to już nie wiem". Pewnie się zastanawiał jak Bóg istnieje poza czasem, jako jego stwórca. Podobnie jak średniowieczny filozof wielu współczesnych fizyków i biologów dalszy rozwój swoich nauk wiążą ze zrozumieniem istoty czasu i świadomości.
Astrologia związana jest z zasadą synchroniczności. Synchroniczność inteligentnie porządkuje system łącząc ze sobą zjawiska bez żadnej widocznej przyczyny. Zjawisko synchroniczności zachodzi pomiędzy położeniem planet na niebie i stanami psychicznymi ludzi. "Znaczące koincydencje" powstają pomiędzy położeniem planet w horoskopach dwóch osób. "Bratnie dusze" potrafią się odnaleźć pomimo odległości. Jest to dla mnie najbardziej niezwykłe zjawisko w astrologii. W 1952 roku zasadę synchroniczności opisał Carl Gustav Jung w traktacie "Synchroniczność". Traktat był częścią książki "Naturerklärung und Psyche" (Interpretacja natury i psyche), opublikowanej wspólnie z pionierem fizyki kwantowej Wolfgangiem Pauli.
Więcej informacji o astrologii jest na stronie firmy Astrodienst AG, położonej blisko Instytutu Psychologii Analitycznej CG Junga i Muzeum CG Junga, po prawej stronie Jeziora Zuryskiego. Misją Astrodienst AG jest: "badanie głębszych poziomów i motywacji ludzkiej natury.
300 km od instytutu Astrodienst AG powstał pod Genewą wielki zderzacz hadronów. Tysiące fizyków bada w CERN oddziaływania cząsteczek elementarnych w polu kwantowym. Natury oddziaływań synchronicznych nie znamy ponieważ uczeni, od narodzin nowożytnej nauki, tych zjawisk nie badają.
Historia astrologii.
Astrologia arabska i perska. Irański uczony Abu Rajhan Muhammad al-Biruni był nadwornym astrologiem sułtana tureckiego Mahmuda z Ghazny, panującego w latach 998 - 1030. Na rysunku schemat wykonany przez Al-Biruni, obrazujący fazy księżyca.
Astrologia babilońsko - asyryjska (chaldejska). Królestwo Babilonii powstało ok. 1894 r. p.n.e. Kapłani asyryjsko-babilońscy byli zawodowymi astrologami klasycznej starożytności. "Namar-Beli" jest najstarszym zachowanym dokumentem astrologicznym, napisanym dla króla Sargona I. Pisma zostały znalezione w ruinach biblioteki asyryjskiego króla Aszurbanipala (połowa VII w.p.n.e.) w Niniwie. Żyjący na przełomie IV i III w. p.n.e., zhellenizowany kapłan babiloński Berossos, uważany jest za najstarszego pisarza astrologicznego. Z Babilonu wiedza astronomiczno - astrologiczna rozprzestrzeniła się do Indii, na Bliski Wschód i do Egiptu, gdzie połączyła się z rdzennymi formami astrologii.
Astrologia egipska. Astrologia babilońska pojawiła się w Egipcie w połowie IV wieku p.n.e. oraz po podboju Aleksandrii w II i na początku I wieku.
John Dee 1527-1608 rok. Nadworny astrolog królowej Anglii i Irlandii Elżbiety I. Twórca nazwy "imperium brytyjskie". Obok monada hieroglificzna.
Astrologia zachodnia (hellenistyczna). Odkrywanie zasad zachodniej astrologii rozpoczęto od opracowania efemeryd w V w p.n.e., przez matematyków z Babilonu. Wielu wybitnych myślicieli, filozofów i naukowców, takich jak Pitagoras, Platon , Arystoteles, Ptolemeusz, Galen, Paracelsus, Girolamo Cardano, Taqi al-Din, Tycho Brahe, Galileo Galilei i nadworny astrolog cesarza Rudolfa II Johannes Kepler, albo stosowali zasady astrologii, albo wnieśli znaczący wkład do jej rozwoju. Mikołaj Kopernik znał astrologię jako ważną część nauk medycznych, które studiował w Padwie. "Medycyna astrologiczna" rozkwitła na Zachodzie w XIV - XVI wieku, po przejęciu astronomii i astrologii świata islamskiego.
Współcześni astrolodzy korzystają z tradycji astrologii wedyjskiej, zachodniej i chińskiej.
|