Psychologia - Frederick Herzberg.

Pod koniec lat 50-tych Frederick Irving Herzberg (1923 - 2000) badał postawy w pracy inżynierów i księgowych. W próbie uczestniczyło 203 pracowników. Na podstawie zebranych odpowiedzi Herzberg, w kilka lat po Maslowie w 1966 roku, przedstawił własny podział potrzeb ludzkich. W jego teorii można wyróżnić dwie grupy czynników zaspakajających te potrzeby:

1. Czynniki zewnętrzne, zwierzęce, wywołujące niezadowolenie, związane ze środowiskiem pracy i odpowiadające potrzebom fizjologicznym, bezpieczeństwa i przynależności. Kształtuje je sposób zarządzania firmą, relacje między ludźmi oraz warunki pracy i wynagrodzeń. Są to czynniki pozwalające redukować niezadowolenie pracownika. Zdaniem Herzberga pozytywne oddziaływanie tych czynników nie daje motywującego zadowolenia.
2. Czynniki wewnętrzne, ludzkie, kreujące zadowolenie, związane z treścią wykonywanej pracy. Zależą one od zainteresowania pracownika realizowanymi projektami, osiąganych sukcesów czy odpowiedzialności. Pozytywne oddziaływanie tych czynników motywuje pracowników do wydajniejszej pracy.

Według Herzberga zadowolenie bądź niezadowolenie pracownika są zmiennymi niezależnymi. W innym ujęciu można powiedzieć, że satysfakcja i niezadowolenie z pracy nie stanowią swojego prostego przeciwieństwa.

Dobre zarządzanie powinno polegać na utrzymywaniu czynników zewnętrznych na stałym poziomie, względnie satysfakcjonującym pracowników. Działania motywacyjne należy przeprowadzać stwarzając coraz to nowe możliwości samorealizacji połączonej z prestiżem i sukcesem zawodowym.