Larry E. Greiner :: Proces rozwoju organizacji.

Harwardzki naukowiec Larry E. Greiner jako pierwszy w 1980 roku przedstawił proces rozwoju organizacji. Wyodrębnił następujące po sobie na przemian procesy:

1. ewolucji, czyli faza stabilności, harmonijnego wzrostu i
2. rewolucji, czyli okres "duszenia się", dezorganizacji.

Gdy stare struktury, systemy, style kierowania przestają nadążać za potrzebami organizacji, dochodzi do kryzysu, który wymusza zmiany.

Rozwój przez kryzys

Larry E. Greiner powiązał kryzys przedsiębiorstwa przede wszystkim z przyczynami wewnętrznymi, przy założeniu, że źródłem sukcesu firmy jest dobre zarządzanie. Podkreślił jednak, że firmy z bardziej dynamicznych sektorów rozwijają się szybciej i przez to częściej podlegają zmianom.

1. Wzrost przez kreatywność - kryzys przywództwa.

Jest to stan charakterystyczny dla firmy typu start-up. Założyciele firmy są raczej wizjonerami i wynalazcami aniżeli menedżerami. Jest to faza fascynacji, często oderwana od realiów rynku.
Kryzys pojawia się gdy organizacja potrzebuje: zejścia na ziemię, sformalizowania działań i menedżerskiego podejścia do zarządzania.

2. Wzrost przez procedury - kryzys autonomii.

W firmie pojawia się zapotrzebowanie na normy, standardy, nowe procedury postępowania, budżety. Pojawia się hierarchia oraz komunikacja sformalizowana.
Kryzys ujawnia się gdy procedury zaczynają niszczyć energię pracowników, a kierownictwo odrywa się od realiów firmy.

3. Wzrost przez delegowanie uprawnień - kryzys kontroli.

Kierownicy poszczególnych jednostek otrzymują swobodę podejmowania decyzji, co ułatwia szybsze odpowiadanie na potrzeby klientów, rozwijanie nowych produktów oraz bardziej sprawne zdobywanie rynków.
Po pewnym czasie okazuje się, że mimo dobrych wyników poszczególnych jednostek, cała organizacja przestaje dążyć do jednego celu. Zbyt duża izolacja pomiędzy departamentami, wywołuje nowy kryzys.

4. Wzrost przez koordynację - kryzys biurokratyzacji (czerwonego dywanu).

W tej fazie jednostki są łączone w grupy według klucza produktowego oraz wdraża się techniki oceny inwestycji w oparciu o stopę zwrotu. Następuje częściowy powrót do centralizacji. Chodzi o optymalizację wykorzystania zasobów w całej organizacji oraz koordynację działań poszczególnych jednostek, by pomimo autonomii realizowały strategiczne cele firmy.
Kryzys pojawia się gdy koordynacja działań prowadzi do przerostu biurokracji.

5. Wzrost przez współdziałanie - potencjalny kryzys.

Miejsce procedur zajmuje praca zespołów pracowników. Eksperci wspierają zespoły międzydyscyplinarne, a nie narzucają rozwiązania jednostkom liniowym. Lepszy przepływ wiedzy zapewniają częstsze spotkania kadry zarządzającej, programy szkoleniowe dla menedżerów oraz programy informatyczne. Systemy motywacyjne nastawione są bardziej na wyniki zespołu aniżeli osiągnięcia indywidualne.
W momencie kryzysu pojawia się zapotrzebowanie na regenerację sił pracowników oraz tworzenie struktur zapewniających pracownikom swobodny rozwój osobisty.

Po takim kryzysie pojawia się zapotrzebowanie na współczesne usieciowienie firmy.