| ||
| | |
Powrót
|
1 strona
Forum
|
Zarządzanie
|
Eksport
|
Linki
|
Autorzy
Kontakt
Szukaj
|
| |
| |
|
| |
|
|
| « | Rynki |
| |
Autor: Adam Hryniewiecki - Zachodniopomorska Szkoła Biznesu.
CHARAKTERYSTYKA ROSJI
STOSUNKI MIĘDZYNARODOWE FEDERACJI ROSYJSKIEJ
ROSJA JAKO PARTNER STRATEGICZNY POLSKI
|
|
| UKRAINA |
|
|
Rosja jest najważniejszym partnerem handlowym Ukrainy, w 2000r , na Rosję przypadało 1/4 całkowitej wartości eksportu ukraińskich towarów oraz 42% importu
Wzrost ukraińskiego eksportu do Rosji, doprowadził do pierwszego w historii Ukrainy wzrostu gospodarczego. Rynek ukraiński jest bardzo silnie powiązany z rynkiem rosyjskim, olbrzymim czynnikiem wpływającym na te relacje są inwestycje rosyjskie (prywatnych przedsiębiorców) na rynku ukraińskim. Rosyjskich inwestycji nie sposób zmierzyć na rynku ukraińskim, ponieważ większość z nich była dokonana za pośrednictwem ukraińskich fikcyjnych firm. Inwestycje prywatnych przedsiębiorców rosyjskich miały duży wpływ na wyniki makroekonomiczne całego kraju. Korzyści wynikające ze współpracy z Federacją Rosyjską stały się oczywiste nie tylko dla całej elity finansowej tego kraju, lecz także dla wszystkich jego obywateli.
KONFLIKTY
Jednym z największych problemów dotyczących FR i Ukrainy jest "współpraca gazowa". Szczególnie największe spory dotyczą tu kwestii rozliczeń Ukrainy za kolosalne długi gazowe, oraz przyszłość ukraińskich magistrali gazowych.
Ukraina dysponuje tutaj monopolem na sprzedaż rosyjskiego gazu na całą Europę. Natomiast Rosja niemal całkowicie kontroluje dopływ gazu na Ukrainę. Taka patowa sytuacja doprowadza do nieprzyjemnych spięć i konfrontacji. Nowy rząd Ukrainy nie zamierza podejmować żadnych rozmów z FR na temat magistrali ukraińskich. Kwestia długów gazowych Ukrainy nadal pozostaje otwarta, ponieważ rząd Ukrainy nie zamierza respektować niekorzystnych porozumień z 2000r. Premier Ukrainy kilkakrotnie deklarował ze nie nastąpi zamiana długu spółki państwowej na dług państwa.
Kolejnymi burzliwym konfliktem jest spór dotyczący VAT - u w FR. FR wprowadziła nowe zasady pobierania podatku VAT w handlu z państwami WNP. W myśl nowych przepisów VAT musi być płacony w kraju importującym towar - z jednym wyjątkiem, pominięto tutaj surowce energetyczne. Surowce energetyczne mają bardzo wysoki udział w rosyjskim eksporcie na Ukrainę, co spowodowało liczne protesty ukraińskiego rządu. Niestety bezradność Ukrainy została tu skrzętnie wykorzystana, a eksporterzy muszą płacić do kasy rosyjskiego budżetu 20% podatek VAT.
Następnym problemem prowadzącym do konfliktu jest polityka protekcyjna obydwu państw. Poważne spory handlowe dotyczyły przede wszystkim przemysłu ciężkiego, a szczególnie rur stalowych.
W rezultacie nacisku rosyjskiego lobby przemysłu ciężkiego (także zbrojeniówki), przekonało rosyjski rząd że Ukraińcy stosują niedozwolony dumping. Rosja postawiła bardzo twarde ultimatum - albo Ukraina zdecyduje się na ograniczenie kwotowe eksportu rur, albo ich import zostanie obłożony 40% cłem.
Kolejnym problemem jest obustronne "porozumienie" dotyczące energii elektrycznej produkowanej w Rosji. Ukraina chciałaby eksportować na rynki europejskie energię elektryczną zakupioną w FR. Natomiast Rosja z chęcią przystałaby na tą propozycję, z jednym wyjątkiem - rosyjski koncern byłby na Ukrainie monopolistą i dostarczałby energii dla całej Ukrainy. Obydwie strony nie mogą dojść do porozumienia, tworzą nowe umowy, które nigdy nie wchodzą w życie.
Jednym z poważniejszych konfliktów w stosunkach rosyjsko - ukraińskich, był niedawny konflikt, który dotyczył spisu ludności na Ukrainie. Rosja zbyt otwarcie namawiała do tego, aby przypisywać sobie obywatelstwo rosyjskie. W niektórych regionach kultura rosyjska zaczyna wypierać ukraińską, co stało się powodem do ostrych starć na scenie politycznej.
Współpraca rosyjsko - ukraińska to przede wszystkim kontakty handlowe opierające się tylko na płaszczyźnie ekonomicznej. Reformy podjęte na Ukrainie po przez rząd Wiktora Juszczenki spowodowały ze stała się ona atrakcyjnym państwem dla inwestorów wschodnich. Wraz z upływem czasu, Ukraińcy zaczęli dostrzegać wagę swojej współpracy z Rosją, że ich kraj stał się jednym z najbardziej interesujących rynków zbytu, a wraz z tymi spostrzeżeniami, zaczęli stawiać co raz wyższe wymagania zagranicznym przedsiębiorcom, co prowadziło do wielu sporów na płaszczyźnie ekonomicznej, politycznej i kulturowej.
Jednym z najpoważniejszych problemów rosyjsko - ukraińskich, jest chęć przystąpienia Ukrainy do NATO. Rosja nie może pogodzić się z tym faktem i zamierza zgłaszać ku temu liczne protesty. Ostatecznie Rosja pogodziła się z członkostwem Polski w NATO, rząd ukraiński myśli że podobnie będzie z ich państwem. "Po dziesięciu latach Rosjanie powinni wreszcie zaakceptować to, że Ukraina jest już niepodległym państwem."
|
|
| LITWA |
|
|
Stosunki polityczne Litwy i Federacji Rosyjskiej są w ostatnich czasach napięte do granic możliwości. Te nieporozumienia i napięcia z obydwu stron są wywołane chęcią przystąpienia Litwy do struktury NATO, a także wstąpienia do Unii Europejskiej. Rosja jest przeciwna tym wstąpieniom swojego byłego sojusznika do w.w. struktur. Największą "kością niezgody" jest Okręg Kaliningradzki.
KONFLIKTY
Rosja, jako główny dostawca podstawowych produktów z wielu gałęzi gospodarki, na rynki Litwy, Łotwy i Estonii; nie jest zainteresowana aby te państwa zostały w najbliższym czasie przyłączone do UE. Rosja wykorzystała Okręg Kaliningradzki jako skuteczną blokadę do rozszerzenia się UE. Strona rosyjska wysunęła żądania aby decyzja w sprawie członkostwa Litwy w UE była bezpośrednio powiązana z kwestią problematyki Obwodu Kaliningradzkiego. Najważniejszymi żądaniami strony rosyjskiej wobec UE są :
Jednym z najnowszych żądań jakie stawia Rosja Litwie i Polsce, jest utworzenie specjalnego "korytarza" którym w przyszłości łatwiej i szybciej podróżowałoby się obywatelom Federacji Rosyjskiej do obwodu Kaliningradzkiego. Te żądanie tworzy kolejne nieporozumienia i problemy.
Rosja jednak posiada bardzo wiele możliwości aby skutecznie złamać opór Litwinów. Jednym z nich jest odwlekanie ratyfikacji niezbędnej dla Litwy umowy dotyczącej granic po między tymi państwami. Umowa ta jest niezbędnym wymogiem stawianym przez UE. Kolejnym elementem, którym posłużyła się Rosja aby wymóc swoje zdanie, jest ograniczenie dostaw towarów od strony rosyjskiej, oraz podniesienie cła na określone wyroby do wysokości zaporowej. W taki sposób słaba struktura litewskiej gospodarki, która jest bezwzględnie uzależniona od surowców rosyjskich została zachwiana.
Obecne stanowisko Rosji, wobec wcześniej wymienionych żądań jest wyraźną presją, której celem jest umiędzynarodowienie kwestii Obwodu Kaliningradzkiego i wykorzystanie jej jako atutowej karty przetargowej w rozmowach z Europą. Wg. strony litewskiej, należy połączyć rozmowy dotyczące wejścia Litwy do UE oraz przyszłości obwodu Kaliningradzkiego. Takie rozwiązanie stworzyłoby nowe możliwości dialogu i rozwiązania wspólnych problemów, podczas gdy dotychczasowe negocjacje nie przynoszą żadnych rozwiązań. Rosja naciska ale nie przynosi to żadnych efektów, wręcz przeciwnie komplikuje to powstała sytuację, ponieważ kolejnym żądaniem FR jest wprowadzenie jednodniowych wiz dla obywateli Kaliningradu. Po przez takie stanowisko rosyjskiego rządu w sprawie Kaliningradu, jego mieszkańcy czują się odizolowani od reszty państwa. Nie tęsknią za Rosją, "Młodzi ludzie zobaczyli Zachód i już nie chcą Rosji" . Rosyjskie MSZ swoją postawę tłumaczy dobrem obwodu Kaliningradzkiego - przede wszystkim troską o wyniki finansowo - ekonomiczne.
Należy jednak pamiętać że Rosja sama stara się o to aby zostać przyjętą do NATO , a głównym jej założeniem jest przynależeć do tego sojuszu przed Litwą. W taki właśnie sposób Rosja nawiązuje walkę z konkurencją, pragnie nawiązać współpracę z Europą i USA na bardziej korzystnych warunkach niż byłe republiki radzieckie. Takie prowadzenie polityki zagranicznej po przez prezydenta Władimira Putina daje mu bardzo wysoki poparcie społeczne. Szacuje się że jego zdanie popiera 70% Rosjan.
Rosjanie są stale niezadowoleni z negatywnego stanowiska UE w sprawie korytarzy komunikacyjnych i tranzytowych. Zbyt długie negocjacje mogą się odbić niekorzystnie na Litwie.
|
|
| BIAŁORUŚ |
|
|
W roku 2001, nastąpiła wyraźna zmiana w polityce Moskwy wobec procesu integracji z Białorusią. Strona rosyjska odeszła od strategii dotychczasowej, polegającej na pozorowaniu że w stosunkach międzynarodowych tych państw zachodzą istotne zmiany, które tak naprawdę w procesie integracji nie wnosiły nic nowego. Zmiana strategii zaowocowała niemal natychmiastowo - podczas jednego posiedzenia omówiono niemal wszystkie zasady dotyczące wprowadzenia wspólnej rosyjsko - białoruskiej waluty.
Projekt ten zakłada połączenie rynku walutowego Rosji, Białorusi i Ukrainy i wdrożenie nowej waluty - "nowego rubla". Projekt przewiduje że w 2005 roku zostanie utworzone w Moskwie jedyne centrum emisyjne tych znaków pieniężnych. Umowa zakłada także rozliczanie się na rynku międzynarodowym tych państw jedynie w nowej walucie. Takie założenia mają na celu podnieść jej wartość i stabilność. Białoruś starała się uzyskać zgodę, aby centrum - niezależny ośrodek emisyjny mieścił się w Mińsku. Intensywne naciski ze strony Moskwy zmusiły prezydenta Łukaszenkę do uznania tylko jedynego centrum polityki monetarnej wschodu.
Bardzo zdecydowane działanie Kremla we włączenie Białorusi w specjalną strefę rublową, wskazują że Rosji bardzo zależy na zacieśnianiu związków z Mińskiem.
Taka polityka ze strony rosyjskiej jest bardzo zrozumiała, jeżeli weźmiemy pod uwagę czynniki :
Militarne - olbrzymie znaczenie Białorusi, jest tu jednym z najważniejszych elementów. Jej położenie geograficzne i ukształtowanie terenu, oraz rozmieszczenie baz wojskowych są dla Rosji bardzo ważnymi elementami. Białoruś może kontrolować sytuację polityczno - militarną w byłej strefie wpływów Rosji, dzięki położeniu geograficznemu zabezpiecza Moskwę - stanowi jej "klosz" ochronny, zwiększa możliwość współdziałania z siłami zgromadzonymi w O.Kaliningradzkim.
Ekonomiczne - umożliwienie bezpośredniego tranzytu do o. Kaliningradzkiego. Bardzo istotnym jest tranzyt rosyjskiej ropy, gazu ziemnego oraz energii elektrycznej do Białorusi i państw z nią bezpośrednio graniczących.
Polityczne - Białoruś jako sprzymierzeniec, może kreować pozytywny wizerunek Rosji oraz tworzyć nowe kontakty, które w przyszłości mogą się przeobrazić w wymianę handlową.
Białoruś, podobnie jak Ukraina i inne państwa bałtyckie zamierza przystąpić do sojuszu demokratycznego - co automatycznie powoduje powstawanie silnych napięć w stosunkach politycznych z Rosją.
"Świat a także Rosja, uznał już dalsze rozszerzenie Sojuszu za przesądzone. Rosjanom oczywiście ten pomysł nadal się nie podoba, nie miejmy złudzeń, ale też nie mają zamiaru z tego powodu rozdzierać szat"
Zbliżenie się Białorusi z NATO to dla Rosji ważny sygnał. NATO dla Rosji nie jest ważne jako system bezpieczeństwa, chodzi tu raczej o bardziej prestiżowe względy. "To po prostu znak że staliśmy się członkiem światowego towarzystwa dżentelmenów, że siedzimy razem za stołem z innymi i wspólnie zastanawiamy się nad ważnymi problemami" Rosja pragnie być spostrzegana jako równorzędny partner, nie chce być gorsza pod żadnym względem od Litwy, Ukrainy czy Białorusi.
|
|
| ESTONIA |
|
|
Ten, kto próbuje przyrównać Estonię do Litwy, Łotwy czy też Ukrainy, ma zbyt ogólne pojęcie o rynkach wschodnich. Estonia jest bowiem typowym krajem skandynawskim, niczym nie przypominającym kraje byłego Związku Radzieckiego.
W powszechnej opinii Estonia jest państwem, które najlepiej spośród byłych republik radzieckich poradziło sobie w skomplikowanym procesie transformacji gospodarki centralnie sterowanej, w gospodarkę kapitalistyczna. Estończycy znaleźli się też w pierwszej grupie państw, które mogą już w najbliższym czasie wejść w skład Unii Europejskiej.
Niezmiernie ważna w procesie wchodzenia w struktury europejskie jest też delikatna kwestia stosunków z Rosją, która nie do końca zrezygnowała z wpływów, jakie wywierała na Estonię przez długie lata. Dlatego też korzystną wydaje się dla Estonii inicjatywa Unii Europejskiej, zaproponowana przez bratnią Finlandię, a mianowicie "Wymiar Północny", którego ideą jest współpraca w regionie bałtyckim zarówno krajów należących do UE, jak i stowarzyszonych (Polska, Estonia, Litwa, Łotwa) oraz Rosji. Niewykluczone, że właśnie ta inicjatywa będzie miała wpływ na kształtowanie się dobrych stosunków Unii Europejskiej tak z państwami kandydackimi, jak i z Rosją.
Rosja, z początku przeciwna rozszerzeniu Unii na wschód, dość szybko zmieniła zdanie, lecz obwarowała je warunkiem - państwa bałtyckie nie powinny wchodzić do atlantyckich struktur bezpieczeństwa. W tym momencie Estonia skupiła się na jak najszybszej akcesji do zjednoczonej Europy, aby z nieco silniejszej pozycji móc starać się o wejście do NATO. Szansą na polepszenie stosunków z Rosją i rozpoczęcie z nią współpracy może przynieść inicjatywa "Wymiaru Północnego" Unii Europejskiej. Idea ta, wprowadzona i lansowana najsilniej przez Finów, dotyczy wszechstronnej współpracy państw północnej Europy, zwłaszcza w regionie bałtyckim. Inicjatywa obejmuje zarówno Unię Europejską, ze szczególną rolą Finlandii, Szwecji i Danii, a więc państw nordyckich, Norwegię i Islandię, jako państwa regionu, które należą do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, państwa kandydackie - Estonię, Łotwę, Litwę i Polskę oraz Rosję - związaną z Unią jedynie układami partnerskimi.
Państwa nordyckie liczą przede wszystkim na wzmocnienie regionu i wspólny rozwój gospodarczy w ramach rozszerzającej się Unii. Kandydaci mogą rozwijać współpracę zarówno z członkami Unii, jak i tymi, którzy znajdują się poza nią. Jednym z ważniejszych celów jest też na pewno współpraca z Rosją. Może ona zaowocować wykształceniem przez obecne i wkrótce przyszłe państwa Unii Europejskiej jednolitej polityki wobec Moskwy.
Szeroka współpraca z Rosją ma służyć przede wszystkim "oswajaniu" Rosji z Europą i vice-versa. Zaangażowanie Moskwy do wspólnych przedsięwzięć ma pokazać Rosji, że Unia nie godzi w jej interesy, a wręcz przeciwnie, stara się ją wspierać. Choć na razie kooperacja dotyczyć będzie jedynie północno-zachodniej Rosji, w razie powodzenia inicjatywy może się rozszerzyć na resztę państwa. Państwa bałtyckie szybko, choć nie bez wahania, poparły fiński pomysł. Z początku obawiano się bowiem, że prawdziwym celem Finów jest ominięcie ich państw przez monopolizację tranzytu rosyjskiej ropy i gazu do Europy., lecz w ostateczności został on poparty.
Trudno przewidzieć, kiedy zakończą się negocjacje Estonii z Unią Europejską. Na razie znajduje się ona w czołówce wśród kandydatów, zamykając już 20 rozdziałów negocjacyjnych . Nikt nie ma jednak wątpliwości, że warunkiem przyjęcia tego półtoramilionowego państwa są dobre stosunki z Rosją, czego wyrazem jest między innymi stosunek władz estońskich do mniejszości rosyjskiej.
Kolejnym konfliktem na tle stosunków estońsko - rosyjskich, jest przeciągając się rejestracja Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej Patriarchatu Moskiewskiego. "Jednym z bardziej drażliwych problemów w stosunkach estońsko - rosyjskich jest status Cerkwi rosyjskiej" Powodem odmowy rejestracji jest słowo "estońska". Przeciąganie tej sprawy znacznie utrudnia prowadzenie interesów estońskim biznesmenom.
Następnym konfliktem jest "odkopywanie" starych dokumentów dotyczących byłych pracowników sowieckich służb. "Estońska policja oskarżyła dziewięciu byłych współpracowników sowieckich służb specjalnych o ludobójstwo na mieszkańcach estońskiej wyspy Saaremaa. Oskarżenie dotyczy masowych deportacji na Syberię w 1949r."
Takie waśnie, psują ogólny wizerunek stosunków łączących te kraje. W latach 90, Rosja była głównym dostawcą dóbr na rynek estoński. Wraz z upływem czasu sytuacja ta zmieniła się diametralnie, wymiana handlowa po miedzy Rosją a Estonią spadła w ostatnich latach do minimalnych wartości, a rząd rosyjski zwołał nawet specjalne posiedzenie w tej sprawie.
|
|
| GRUZJA |
|
|
Rosja podjęła bardzo silne działania mające przede wszystkim na celu umocnienie swoich wpływów na Kaukazie Południowym. Wg. rosyjskich polityków Gruzja zbyt bardzo współpracuje z państwami zachodnimi, oraz prowadzi zbyt "niezależną" politykę, wręcz egoistyczną, co ma dla sąsiadujących państw złe skutki. Dlatego aby wywrzeć na Gruzji nacisk, Rosja wprowadziła obowiązek wizowy dla jej obywateli. Obowiązkiem tym nie objęła jednak wszystkich mieszkańców Gruzji. Pominięci zostali mieszkańcy zorientowani prorosyjsko, zbuntowanych prowincji gruzińskich - Abchazji i Południowej Osetii, które chcą przynależeć do Rosji. W taki sposób FR nie tylko mocno ograniczyła niezwykle ważne dla mieszkańców Gruzji możliwości wjazdu do Rosji, ale także poważnie osłabiła pozycję rządu gruzińskiego, który nie popierał tendencji separatystycznych wewnątrz kraju.
Aby ostudzić gruziński temperament, namawiający do zbrojnego powstania przeciw Rosji, rząd rosyjski odwołał się głównie do narzędzi o charakterze czysto militarnym. Od roku 2000, rozpoczęto odbudowę infrastruktury wojskowej w Azerbejdżanie, oraz w rejonach graniczących z Gruzją. Utworzono tzw. Siły Szybkiego Reagowania, które mają za zadanie rozładowywanie wszelkich konfliktów dotyczących pogranicza. Obecnie siły te, są zaangażowane w konflikt zbrojny z Czeczenią.
|
|
| CHINY |
|
|
Mimo bardzo wysokiej pozycji na świecie i stale zwiększającej się roli, Chiny są dla Rosji drugorzędnym partnerem handlowym. Chiny są najbardziej zaludnionym obszarem na świecie, lecz mimo to rosyjskie produkty nie mogą się odnaleźć na chińskim rynku. W 2001 roku wartość obrotów po między Rosją, a Chinami wynosiła zaledwie 2,9 mld USD, co stawiało Chiny jako szóstego w kolejności partnera handlowego. Dla porównania, tuż za Chinami znajduje się Polska z bilansem 2,7 mld USD. Tak słaba pozycja wymiany na linii Rosja = Chiny może w przyszłości zostać z powodu tego że Chiny stały się wiarygodnym państwem, z którym można nawiązać współpracę gospodarczą.
Obecnym konfliktem jest brak jakichkolwiek wspólnych porozumień na tle politycznym. W Chinach panuje ustrój komunistyczny, wzbogacony o elementy kapitalistyczne - Hong - Kong jako wewnętrzna enklawa, oraz niektóre przepisy pozwalające odbiegać od idei komunizmu.
Chiny nigdy nie były rynkiem nastawionym na konsumpcję wyrobów zagranicznych, opierały się na rodzimych producentach i tylko w gałęziach gospodarczych, wymagających rozwiniętych technologii godziły się na import dóbr. Rosyjskie produkty są o wiele lepsze od produktów z rynku rodzimego chińskiego, natomiast cena produktu z Rosji pozostawia wiele do życzenia, ponieważ w Chinach koszt wytworzenia prostego produktu, jest jednym z najniższych na świecie.
Mimo tych niekorzystnych wskaźników ekonomicznych FR rozpoczęła z rozmachem budowę linii kolejowej przeznaczonej do przewozu dużej ilości towarów, które mają zdobyć rynek Hong - Kongu. Na razie trakcja kolejowa sięga do chińskiego miasta Beijing ale w przyszłości ma zahaczyć o Shanghai i w ostateczności prowadzić do Hong - Kongu.
Budowa tej trakcji kolejowej jest jednym z nielicznych porozumień zawartych w ciągu kilkunastu ostatnich lat po między Rosją, a Chinami. Lecz dzięki tej tak olbrzymiej inwestycji znacznie ożywi się wymiana handlowa po miedzy tymi państwami.
Rosja zakłada że Chiny staną się drugim państwem po Niemczech rynkiem zbytu. Według rosyjskich ekonomistów chłonność rynku chińskiego przekracza poziom chłonności wszystkich rynków państw UE. Taka opinia wydana przez Rosyjski Instytut Badawczy umacnia w przekonaniu że przyszłą siłą rosyjskiej gospodarki są dobre relacje z krajami azjatyckimi a szczególnie z Chinami.
Federacja Rosyjska liczy przede wszystkim na to, że Chiny po wstąpieniu do WTO (Word Trade Organization) staną się wiarygodnym partnerem dla całego świata. Rosja przewiduje że za pomocą Chin sprzeda na rynki azjatyckie (szczególnie na rynek japoński) wiele swoich wyrobów.
|
|
| AZERBEJDŻAN |
|
|
Mimo swojego niezbyt korzystnego położenia geograficznego (w sąsiedztwie Czeczenii) Azerbejdżan jest państwem, które umie wykorzystywać nawet najmniejsze towarowe luki rynkowe na rynkach sąsiednich państw. Z Rosją współpraca gospodarcza została nawiązana ze względu na bardzo wysokie zapotrzebowanie rynku rosyjskiego na jabłka (służące do wyrobów alkoholowych). W ubiegłym roku Azerbejdżan sprzedał Rosji ponad 24tyś ton jabłek, co stawia go w czołówce na świecie. Olbrzymie zapotrzebowanie na owoce i wyroby spożywcze z tego kraju sprawiły że bez pracy jest tam jedynie 44tyś osób.
Za wywiązywanie z umów i kontraktów Federacja Rosyjska często płaci rodzimą walutą - rublem, który nie jest dobrze przyjmowany w rozliczeniach międzynarodowych. Dlatego też Azerbejdżan zaproponował wymianę barterową, na którą Rosja z chęcią przystała. W zamian za art. spożywcze, owoce do przetwórstwa itp. Rosja wspiera Azerbejdżan militarnie.
Dla Rosji nowe rynki zbytu broni są cenniejsze niż rynek kruszców (złoto). Rosja zarabia rocznie na eksporcie broni ponad 3mld dolarów, dlatego takie rynki zbytu jak Azerbejdżan, Chiny czy też Turkmenistan są dla nich bardzo ważne.
Sąsiedztwo z Iranem, Armenią i Gruzją nie nastawia optymistyczne nawet rosyjskich przedsiębiorców. Azerbejdżan spostrzega Rosję jako silnego strategicznego sojusznika nie tylko militarnego, planuje nawet systematycznie zwiększać wymianę handlową z Rosją za pomocą specjalnego programu zawartego po miedzy tymi państwami. Niestety szczegóły tego programu objęte są ścisłą tajemnicą państwową.
Bardzo mała powierzchnia wód terytorialnych Morza Kaspijskiego skutecznie utrudnia rozwój gospodarki w sektorze połowów ryb, przetwórczym i stoczniowym. Państwa mające dostęp do Morza Kaspijskiego , ostro rywalizują po między sobą, przez co dochodzi do wielu sporów. Najczęstszym z tych sporów jest problem naruszenia "morza terytorialnego" (obszaru morza które należy do danego państwa), jest to także jednym z konfliktów z Rosją.
|
|
| FINLANDIA, SZWECJA, NORWEGIA |
|
|
Przynależność tych państw do UE i wysoka szczelność ich granic doprowadza często do konfliktów dotyczących problematyki szczelność granicy rosyjskiej. Finlandia, Norwegia I Szwecja zarzucają FR że z jej strony występuje brak kontroli pojazdów opuszczających FR. Codziennie na granicy Finlandia - Rosja wykrywanych jest kilkanaście przemytów wyrobów alkoholowych i tytoniowych.
Zjawisko to nie dotyka tak mocno Norwegii i Szwecji, gdyż one bezpośrednio nie graniczą z Rosją. Lecz plagą w ich przypadku jest przemyt morski, w którym w ostatnich czasach specjalizują się rosyjskie statki, które często współpracują z przemytnikami.
Kraje skandynawskie niechętnie dokonują wymiany handlowej z FR, ponieważ panuje u nich przesąd że z reguły są to nieuczciwi kontrahenci, którzy nie wywiązują się z umów. Brak porozumienia na płaszczyźnie politycznej i ekonomicznej, niekorzystnie odbija się na relacjach po między tymi państwami.
|
|
| KAZACHSTAN, MONGOLIA, KOREA PÓŁNOCNA |
|
|
Najbardziej rozwiniętą współpracę gospodarczą FR nawiązała z Koreą Płn. Jej strategiczne położenie pozwala na zwiększenie eksportu i importu morskiego w tej strefie, oraz zgodnie z umową FR - Koreą powiększenie obszaru połowów na Morzu Japońskim.
Odwiecznie rywalizująca ze sobą Rosja i Japonia stale zabiegają o względy Korei Płn., która czerpie z tego niewymierne korzyści. Korea Północna często stoi przed dylematem, którą ze stron wybrać, z jednej FR - która wspiera surowcami strategicznymi (paliwa, gaz) oraz militarnie. Z drugiej strony Japonia, związana z Koreą kulturowo, płacąca silną walutą na rynku światowym - USD.
Z Kazachstanem i Mongolią kontakty Rosji ograniczają się do wymiany handlowej, której główną barierą jest brak solidnej (stabilnej) waluty .
W ostatnich czasach Rosja poczyniła postępy, podpisując z Kazachstanem umowę międzynarodową dotyczącą pojazdów kosmicznych Federacji Rosyjskiej.
|
|
| WIETNAM |
|
|
Kontakty na linii FR - Wietnam wygasły niemal całkowicie po rozpadzie dawnego ZSRR. Rosja wspierała Wietnam militarnie - po przez budowę na ich terenie baz wojskowych, a także ekonomicznie - po przez zakup różnorodnych dóbr produkowanych przez Wietnamczyków.
Ostatnia umowa Rosyjsko - Wietnamska rozwiązała się 4 maja 2002r, dotycząca Floty rosyjskiej stacjonującej w Wietnamie, po przez nakaz całkowitego opuszczenia przez wojska rosyjskie, terytorium Wietnamu.
|
|
| STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI |
|
|
Po między tymi dwoma mocarstwami, reprezentującymi zupełnie odmienne poglądy polityczne i gospodarcze, często dochodziło do spięć i rywalizacji na polu gospodarczo - ekonomicznym, politycznym i militarnym. Obecnie FR i USA stale dążą do porozumień na różnych płaszczyznach.
Najpoważniejszym konfliktem w ostatnich latach, było embargo na produkty mięsne pochodzące z USA, po pretekstem zaostrzenia rosyjskich norm kontroli sanitarnej. Rzeczywistym pretekstem był zakaz ze strony USA importu rosyjskiej stali.
Stany Zjednoczone były i wciąż pozostają głównym układem odniesienia dla rosyjskiej polityki zagranicznej. Amerykanie skrzętnie wykorzystują fakt naśladownictwa Rosji, namawiając ją, aby nie blokowała rozszerzenia NATO . Mimo oporów ze strony rosyjskiej udało się podpisać we Włoszech porozumienie dotyczące " Rady NATO - Rosja" - mówiące o wspólnej odpowiedzialności i partnerstwie. Zanim jednak została podpisana umowa "NATO - Rosja", były prowadzone rozmowy dotyczące wstąpienia Rosji do bloku NATO , a także szczegółowo omawiane wewnętrzne zasady NATO dotyczące Rosji (szczyt w Reykjaviku) . M.in. ustalono że, wewnętrzne sprawy NATO - doktryna, plany wojskowe, skład członkowski, wzajemne gwarancje bezpieczeństwa - nie będą z Rosją dyskutowane. Dzięki temu porozumieniu, NATO może zostać poszerzone nawet o siedem krajów.
Rosjanie mają żal , że przez wiele lat Zachód nie chciał podejmować z nimi żadnych rozmów dotyczących bloku NATO , a także inwestycji w Rosji. Wg. Amerykanów Rosja może ocieplić stosunki po miedzy nimi, lecz w najbliższym czasie nie ma co liczyć na pomoc gospodarczą. W pewnej mierze winny jest tu także brak stabilności ekonomicznej i politycznej ze strony rosyjskiej (w Rosji wciąż duże poparcie mają komuniści) Natomiast społeczeństwo rosyjskie przychylnie odnosi się do Zachodu, patrzy w jego stronę z entuzjazmem i nadzieją.
Podpisanie po przez Federację Rosyjską i Stany Zjednoczone umowy, dotyczącej działań antyterrorystycznych, zaowocowały ociepleniem stosunków i wzrostem zainteresowania problematyki Rosji.
Kolejnym porozumieniem "Wschodnio - Zachodnim" - był pakt dotyczący likwidacji połowy zasobów głowic nuklearnych USA i Rosji. Dzięki temu porozumieniu zostanie zlikwidowane 4800 głowic atomowych
|
|
| INWESTYCJE ZAGRANICZNE W ROSJI |
|
|
Jak szacują amerykańscy specjaliści, poziom inwestycji zagranicznych w Rosji znacznie się zwiększy. Powodem tego boomu inwestycyjnego jest ustabilizowanie się gospodarki rynkowej, a także wpływ reform na kondycję gospodarczą Rosji.
W rosyjskie reformy wierzą przede wszystkim Brytyjczycy i Francuzi, Koncern Ford wybudował w Obwodzie Leningradzkim montownie za 150 mln USD , a francuski Michelin zainwestuje 20mln USD w budowę fabryki opon .
Każda inwestycja zagraniczna, jest przyjmowana w Rosji z dużym entuzjazmem, zagraniczni inwestorzy mogą korzystać z wielu przywilejów m.in. z całkowitego zwolnienia z podatków.
Autor: Adam Hryniewiecki - Zachodniopomorska Szkoła Biznesu.
|  | |
| ||
| |
1 strona
Powrót
Góra strony
Napisz do nas
|
