Exporter.pl - Azja, Malezja.

Udział głównych grup towarowych w polskim eksporcie do Malezji był następujący: wyroby przemysłu metalurgicznego ok. 35 proc. (blachy, półwyroby ze stali i stopów miedzi i cynku), wyroby przemysłu elektromaszynowego ok. 11 proc. (maszyny budowlane, ciągniki, obrabiarki, łożyska toczne, silniki i przewody elektryczne, narzędzia, aparatura kontrolno-pomiarowa), wyroby przemysłu drzewno-papierniczego ok. 5 proc. (papier, kartony, tektura), produkty pochodzenia zwierzęcego i roślinnego ok. 8 proc., środki transportu ok. 6 proc.
Udział głównych grup towarowych w polskim imporcie z Malezji był następujący: wyroby przemysłu elektronicznego i elektrycznego, ok. 79 proc. (odbiorniki radiowe i telewizyjne, magnetowidy, drukarki i monitory komputerowe), kauczuki naturalne i lateksy ok. 9 proc., wyroby przemysłu tekstylnego ok. 4 proc., aparatura i przyrządy ok. 3 proc.

Stan i perspektywy handlu i współpracy z Malezją

Według statystyk malezyjskich, w latach 2001(2000) obroty między Polską i Malezją wyniosły ok. 97,0 (102,5) mln USD z czego wartość polskiego eksportu osiągnęła 39,2 (67,0) mln USD, podczas gdy import z Malezji wyniósł 57,8 (35,5) mln USD. Po raz pierwszy od szeregu lat statystyki malezyjskie wykazały ujemny bilans handlowy Polski z tym krajem wynikający ze zmniejszenia się polskiego eksportu do Malezji w stosunku do 2000 r. o ok. 25 mln USD, a także wzrostu malezyjskiego eksportu do Polski o ponad 19 mln USD. Również w handlu zagranicznym z pozostałymi krajami Europy Środkowo - Wschodniej Malezja zwiększyła znacznie swój eksport, obniżając jednocześnie import.

W 2001 r. dał się odczuć wpływ spowolnienia tempa wzrostu gospodarczego Malezji na współpracę gospodarczą tego kraju z Polską. W 2002 roku wraz z przewidywaną poprawa sytuacji gospodarczej w Malezji, może nastąpić wzrost polskiego eksportu do Malezji.

Ze względu na odległość oraz konkurencję towarową, rynek malezyjski jest trudny dla polskiego eksportera. O powodzeniu decydują jakość, cena oraz terminowość dostaw. Szansą jest pozytywna odpowiedź na popyt w niszowych segmentach rynku gdzie istotnym jest wypracowanie znaku markowego produktu. Szanse na eksport do Malezji mogą wzrosnąć także w przypadku zaangażowania nowoczesnych technologii i rozwiązań logistycznych, opartych o uproszczone i gwarantowane schematy finansowania (countertrade, barter, clearing house).

Dziedziny, branże, towary rokujące rozwój polskiego eksportu

gospodarka wodna i utylizacja ścieków - budowa infrastruktury, dostawy obiektów i technologii pozyskiwania i uzdatniania wody, technologii oczyszczania ścieków oraz utylizacji odpadów.
przemysł lotniczy - dostawy środków transportu lotniczego, w tym helikopterów i samolotów dla rolnictwa oraz współpraca z Malezją w ramach programu rozwoju własnego przemysłu lotniczego.
kolejnictwo - wznowienie dostaw szyn kolejowych oraz wyposażenia warsztatów naprawczych. energetyka - dostawy podstacji, transformatorów oraz maszyn i urządzeń dla energetyki.
budownictwo - wznowienie dostaw maszyn budowlanych oraz maszyn do budowy i modernizacji dróg i mostów.
sprzęt specjalny - dostawy uzbrojenia oraz sprzętu dla wojska i policji.

Charakterystyka rynku malezyjskiego

Specjalne strefy ekonomiczne w Malezji

Wolne (Specjalne) Strefy Przemysłowe (Ekonomiczne) - (Free Industrial Zones FIZs) zostały utworzone jako strefy wolnocłowe, przede wszystkim z myślą o firmach produkujących na eksport. W celu maksymalnego ograniczenia procedur celnych w imporcie komponentów do produkcji oraz w eksporcie produktów gotowych. Strefy zostały utworzone w 14 ośrodkach : Bayan Lepas, Prai, Prai Wharf, Batu Berendam, Tanjung Kling, Sungei Way, Ampang Hulu Klang, Telok Panglima Garang, Johor, Port, Jelapang, Kinta Phases I & II, Tanjung Gelang, Sama Jaya.

Licencjonowane Składy Przemysłowe (Strefy wolnocłowe) - (Lincensed Manufacturing Warehouses (LMWs): strefy wolnocłowe podlegające licencjonowaniu rządowemu w przypadku niecelowości utworzenia lub nie uzyskania statusu FIZs. Kryterium uzyskania licencji jest eksport co najmniej 60% produkcji w oparciu o importowane surowce.

Parki Przemysłowe (Industrial Estates): zostały utworzone w ponad 200 ośrodkach Malezji z zadaniem pomocy przedsiebiorstwom produkcyjnym. Zarządzane przez : Korporację Rozwoju Gospodarczego (Economic Development Corporation, SEDC), Regionalne Departamenty Rozwoju (Regional Development Authorities, RDAs) zarządy portów i miast oraz prywatnych deweloperów. Szczególną rolę odgrywa Projekt Super - Korytarza Multimedialnego (Multimedia Super Corridor), w formie specjalnej strefy ekonomicznej15 x 50 km oraz przedsięwzięcia zachęcającego firmy dysponujące nowoczesną technologią informatyczną i kapitałem. Infrastruktura logistyczna i telekomunikacyjna projektu przewiduje budowę infostrady światłowodowej o wydajności 2,5-10,0 GB oraz międzynarodowego bezpośredniego połączenia z USA, Europą, Japonią i państwami ASEAN o mocy 5,0 GB.

Podstawowe założenia polityki gospodarczej Malezji

Wynikają z trzeciego perspektywicznego planu społeczno-gospodarczego rozwoju Malezji ( The Third Outline Perspective Plan, 2001-2010), który w horyzoncie średnioterminowym (Vision 2020) przewiduje budowę stabilnego (resilient) społeczeństwa i państwa zdolnego konkurować z innymi w oparciu o koncepcję zrównoważonego wzrostu (sustainable growth) oraz w oparciu o założenia ósmego Planu Gospodarczego Malezji (2001-2005). Plan oparty jest o dynamiczny wzrost PKB, utrzymanie dodatniego salda w handlu zagranicznym, wyciągniecie wniosków z azjatyckiego kryzysu finansowego 1997-1998 i w związku z tym poszerzanie i dywersyfikację bazy produkcyjnej opartej o nowoczesne technologie i budowę K-economy - społeczeństwa i gospodarki o dużej zdolności tworzenia wartości dodanej. Pozyskiwaniu inwestycji zagranicznych ma towarzyszyć zwiększanie udziału własności w gospodarce narodowej przez ludność malajską (bumiputera) do 30% w roku 2010.

Perspektywa krótkoterminowa:

W kategoriach wewnętrznych przewiduje między innymi:

osiąganie możliwie dużej dynamiki przyrostu PKB na poziomie 6-8% w warunkach niskiej inflacji (ok. 1-2%) oraz niskiej stopy bezrobocia (do 4%), w roku bieżącym Narodowy Bank Malezji przewiduje 3,5% wzrost PKB,
utrzymanie względnie wysokiej nadwyżki w handlu zagranicznym przy postępującej dywersyfikacji asortymentowej wymiany w dążeniu do możliwie maksymalnego uniezależnienia się od koniunktury światowej i stanu wiodących gospodarek USA, Japonii, Unii Europejskiej,
rozwijanie i dywersyfikację produkcji rolno-spożywczej i zmniejszenie aktualnego poziomu importu artykułów żywnościowych (aktualnie ok. USD 3,0 mld/rok),
oparcie produkcji o wdrażanie nowych technik, technologii w tym informatycznych oraz rozwiązań logistycznych i menadżerskich,
rozwój inwestycji infrastrukturalnych (drogi, porty, kolej) i budownictwa, realizacja projektów IT oraz K-economy.

W kategoriach gospodarczej polityki zagranicznej przewiduje między innymi:

pogłębianie integracji gospodarczej regionalnej w ramach ASEAN (AFTA) oraz integracji gospodarczej państw islamskich (certyfikacja żywności halal, oparcie rozliczeń wzajemnych o parytet złota, dinar i bank islamski),
promocję Malezji jako miejsca inwestowania i taniego, bezpiecznego wypoczynku celem zwiększania napływu bezpośrednich inwestycji zagranicznych oraz rozwoju turystyki,
promocję wizji gospodarki światowej opartej o zrównoważony rozwój, zapobieganie uzyskiwaniu nieuzasadnionych korzyści drogą spekulacji i porozumień monopolistycznych,
elastyczną politykę imigracyjną wobec państw islamskich (Indonezja, Pakistan, Bangladesz, Myanmar) oraz dialogu i rozwiniętych kontaktów gospodarczych z Chinami, które absorbują ośmiokrotnie więcej bezpośrednich inwestycji zagranicznych niż Malezja oraz ponad dwa razy więcej niż państwa ASEAN.

Inne informacje o rynku

Malezja jest rynkiem względnie otwartym w kategoriach procedur gospodarczych (założenie i prowadzenie działalności gospodarczej) z preferencją podmiotową dla ludności tubylczej pochodzenia malajskiego (bumiputera) przy czym ok. 80% przedsiębiorstw zarządzanych jest przez obywateli Malezji pochodzenia chińskiego a wolne zawody (prawnicy, lekarze) zdominowane są przez obywateli Malezji pochodzenia hinduskiego.

Pewne rodzaje przedsięwzięć gospodarczych istotne dla państwa podlegają koncesjonowaniu ( np. górnictwo, wydobycie ropy i gazu ziemnego oraz ich przetwórstwo, przemysł lotniczy i obronny, produkcja energii i inne) podlegają licencjonowaniu i prowadzić je można jedynie we współpracy (joint-venture) z firmą lokalną prowadzoną przez bumiputera.

Rynek jest bardzo konkurencyjny, większość ofert porównywana jest natychmiast z ofertą chińską - rośnie znaczenie marki branżowej i jakości (standardy zarządzania według ISO 9001 oraz 14001).

Zawarte porozumienia integracyjne i preferencyjne

ASEAN - Stowarzyszenie Państw Azji Południowo-Wschodniej

AFTA - (ASEAN Free Trade Area) - Strefa Wolnego Handlu Stowarzyszenia Państw Azji Południowo-Wschodniej,

CEPT - (Common Effective Preferential Tariffs - AFTA ) w ramach porozumienia państwa członkowskie ASEAN uzgodniły stopniowe zniesienie ceł importowych na wszystkie produkty do 0 - 5 % do roku 2003 (Brunei, Malezja, Singapur, Tajlandia, Indonezja, Filipiny) oraz do roku 2008 (Wietnam, Laos, Kambodza, Myanmar),

ASEAN + 3 (CHRL, Japonia, Korea Południowa) Platforma współpracy ( okresowe spotkania ministrów finansów, utworzenie instytutu badawczego-szkoleniowego w sprawach ubezpieczeń, porozumienie ASEAN w sprawie obowiązkowych ubezpieczeń komunikacyjnych, ramowe Porozumienie ASEAN o usługach ) i pomocy wzajemnej (utworzenie funduszu konwersji zadłużenia - ASEAN Swap Agreement 2000),

APEC - (Asia Pacific Economic Co-operation), ósme spotkanie ministrów finansów w Sozhou (CHRL) we wrzesniu 2001 skoncentrowało się na problemach zrównoważonego rozwoju i wzrostu gospodarczego regionu.

ASEM - (Forum Spotkań Azja-Europa), trzecie spotkanie ministrów finansów odbyło się w styczniu 2001 w Kobe (Japonia) i skoncentrowało się na utworzeniu Funduszu Powierniczego ASEM (Trust Fund II) projektach badawczych oraz współpracy celnej.

G-15 - (Grupa 15), spotkanie przywódców G-15 w maju 2001 w Dżakarcie potwierdziło potrzebę umocnienia tej platformy współpracy, zwłaszcza w zakresie umocnienia międzynarodowego systemu walutowego - Malezja zobowiązała się zwołać spotkanie ekspertów G-15 w tej sprawie.

Członkostwo w ważniejszych organizacjach międzynarodowych

Malezja jest członkiem międzynarodowych organizacji gospodarczych systemu ONZ, takich jak: Rady Gospodarczej i Społecznej ds. Azji i Pacyfiku (ESCAP) i Organizacji NZ ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO). Należy także do Światowej Organizacji Handlu (WTO), Banku Światowego (IBRD), Międzynarodowego Funduszu Walutowego (IMF), Azjatyckiego Banku Rozwoju (ADB), i Islamskiego Banku Rozwoju (IDB).

Malezja jest również stroną następujących porozumień towarowych: Międzynarodowej Umowy Cynowej, Stowarzyszenia Krajów Producentów Oleju Palmowego i Międzynarodowej Umowy Kauczukowej.

«	Statystyka polskiego handlu zagranicznego
«	Azja