Treść czasu
Gdy widzę wznoszącego się i znikającego w dali Airbus'a, myślę o potędze współczesnej nauki. Gdy upuszczę na ziemię porcelanowy dzbanek, rozbije się na kawałki. Oba te zjawiska łączą, oczywiste dla nas, prawa Newtona.
Dziś napiszę o innej części dzbana, kto wie czy nie ważniejszej. Chcę przedstawić jego pustą przestrzeń.
Zasada synchroniczności
Przenieśmy się na moment na dworzec kolejowy. Na dworcu pociągi odjeżdżają w rytmie czasu odmierzanego na zegarze w holu. Co łączy dworcowy zegar z odjeżdżającymi pociągami? Nie jest to newtonowskie prawo przyczyny i skutku, ponieważ gdy zegar przestanie chodzić pociągi odjeżdżają nadal. Mówimy tutaj o zasadzie synchroniczności.
Zjawisko synchroniczności opisali w 1952 roku, w książce "Synchroniczność jako zasada pozaprzyczynowych koincydencji", dwaj Szwajcarzy: psycholog Carl Gustav Jung i badacz świata kwantowego Wolfgang Pauli.
Treść czasu
To czym wypełnimy dzban jest określone treścią jego czasu. Możemy wlać do niego wodę, wino, lub zostawić dzban pusty. Treść czasu decyduje o przeznaczeniu naczynia.
Wschód i Zachód
Dla Hindusa, zgodnie z tradycją, czas ma inną wartość niż dla Europejczyka, Amerykanina, czy mieszkańca Australii. W krajach Zachodu liczy się sukces. Planyjemy działania, cenimy punktualność. Można powiedzieć, że "zachodni" sukces symbolizuje pięknie wypalona waza. Dla mieszkańców Indii większe znaczenie od sukcesu ma szczęście osobiste. Radość, która płynie z serca w większym stopniu określa sposób w jaki Hindusi wypełniają pustą przestrzeń życia.
Krzysztof Drupka
