Zarysuję strategię gospodarczą z gatunku science fiction. "Science" - ponieważ ekonomia jest ważną nauką, a "fiction" ponieważ nie zauważyłem by ktoś o tym pisał, zatem nie przedstawia ona realnej wartości.

Fabuła

Rzecz będzie dotyczyła strategii walki pomiędzy państwami o dobrobyt swoich obywateli. Napisałem o dobrobyt obywateli ponieważ sądzę, że to jest celem państwa.

Dobrobyt mierzymy:

• poziomem bezrobocia,
• wartością nabywczą średniej pensji w danym kraju,
• siłą państwa, która przejawia się w bezpłatnych świadczeniach socjalnych i sprawnej infrastrukturze.

Oczywiście długoterminowa stabilność ma również swoją wartość.

Poziomy rywalizacji

Generalnie państwa rywalizują na dwóch poziomach:

• państwowym - przy pomocy dyplomacji i służb wspomagających,
• na poziomie firm - poprzez drapieżną walkę firm na ryku.

Najbardziej spektakularne sukcesy odnosi się jednak gdy te poziomy się krzyżują. Na przykład państwo sięga bezpośrednio do firm lub firmy uderzają w struktury państwowe. Techniki te można zastosować gdy przeciwnik nie jest zorientowany.

Kierunek państwo -> firma

Przykładowo studenci określonej uczelni jadą do wybranego kraju i przeprowadzają wywiady w gospodarstwach rolnych czy niewielkich firmach. Rezultatem takiej pracy są informacje, które efektywnie wykorzystują zainteresowane firmy. Inną formą takich działań są stypendia na renomowanych uczelniach, organizowane dla prominentnych osób z różnych krajów.

Kierunek firma -> państwo

Tak ukierunkowane działania są szczególnie efektywne. Zazwyczaj są one skierowane w kierunku państw przechodzących transformację. Listę takich państw, uaktualnianą na bieżąco, można znaleźć w Internecie. Strategia polega na tym, że określona firma zamiast walczyć na rynku wnika w struktury państwowe mające wpływ na losy firm, w jej segmencie działalności.

Dwa czynniki stwarzają tą strategię bardzo efektywną:

• Politycy zazwyczaj nie czują wysiłku jak został włożony w stworzenie tego czym zarządzają, zatem nie cenią sobie tego. Dzieje się tak gdyż pracowici i konstruktywni przedsiębiorcy raczej nie zostają politykami.
• i drugi, szalenie istotny. Politycy zazwyczaj są mało kompetentni. Chodzi mi o to, że merytoryczne kompetencje polityków są niewspółmierne do kompetencji pracowników firm, dla których właściwa selekcja kadr jest sprawą priorytetową. O wyborze polityka decyduje poziom ambicji i fundusze włożone w kampanię marketingową. U pracownika w firmach, które odniosły sukces, liczy się konstruktywność działania i umysł.

Cel prezentacji

Gdyby ktoś dostrzegł walor praktyczny powyższej strategii, na świecie jest wiele krajów gdzie możemy ją zastosować.