Bardzo chciałbym by w naszym polskim domu było miło i spokojnie. Niestety nie jest to takie proste. Leżymy na trasie Paryż - Berlin - Moskwa - Pekin i wszyscy się nami interesują. Pod tym względem możemy zazdrościć mieszkańcom Madagaskaru.

Chyba w 1993 roku ze zdumieniem wziąłem do ręki publikację, opracowaną przez jeden z uniwersytetów zachodnich, w której było opisanych, ze szczegółami, kilkaset największych polskich gospodarstw rolnych. Sądzę, że podobne publikacje obejmowały firmy.

Bodajże Norwid pisał, że my każde słowo wypowiadamy za wcześnie i każdą książkę czytamy za późno. Ja sadzę, że my jesteśmy normalni, tylko nasi europejscy sąsiedzi są od nas szybsi. Nigdy nie powinniśmy zapominać, że państwa europejskie należą do najbardziej ekspansywnych krajów świata. Kilka z nich ma bogata tradycję podbojów kolonialnych, a obecnie Europa eksportuje za ponad 2.000 miliardów $ rocznie.

Pamiętam jak po otwarciu granic w 89 roku zaczęto masowo sprowadzać do Polski używane maszyny z zachodu. Wzdłuż drogi poznańskiej powstawały prywatne warsztaty doprowadzające złom do użytku. Polscy producenci patrzyli na to ze zgrozą w oczach. Ostatnio słyszy się, że chyba z prywatyzacją sektora bankowego poszliśmy trochę za daleko.

No cóż pozostała każdemu z nas własna chata. I należy sobie wzajemnie życzyć by była ona z kraja.