Rynki zagraniczne.

Powrót

:: Azerbejdżan

08-05-31

2008 :: O współpracy Polski i Azerbejdżanu

Azerbejdżan jest najbardziej interesującym i perspektywicznym rynkiem sprzedaży dla polskich towarów, usług oraz inwestycji spośród krajów regionu Południowego Zakaukazia – powiedział wiceminister gospodarki Marcin Korolec podczas seminarium poświęconego współpracy gospodarczej Polska – Azerbejdżan. Spotkanie to miało miejsce 20 września 2007 roku w Ministerstwie Gospodarki.

W gospodarce Azerbejdżanu wiodącymi towarami są surowce energetyczne. Jest to jednak kraj, który niezwykle szybko się rozwija, jego PKB wyniosło w ubiegłym roku aż 34,5 proc. To cenna informacja dla polskich eksporterów i inwestorów – podkreślił wiceminister. Dodał, że dzisiejsze konsultacje z przedsiębiorcami mają na celu m.in. poinformowanie polskich firm zainteresowanych inwestycjami w Azerbejdżanie o pozytywnych przemianach gospodarczych zachodzących w tym kraju.

W dzisiejszym spotkaniu bierze udział ponad 60 przedstawicieli biznesu. Razem z ambasadorem Azerbejdżanu Vileyatem Guliyevem chcemy ich zachęcić do wzięcia udziału w II Wystawie Narodowej organizowanej w Baku 7–8 listopada br. – powiedział wiceminister Korolec. – Wystawa narodowa jest dla polskich firm szansą zaprezentowania swoich produktów i zawarcia międzynarodowych kontraktów – mówił wiceszef resortu gospodarki. Przy okazji organizowanej wystawy narodowej w Baku planowane jest posiedzenie polsko-azerbejdżańskiej komisji międzynarodowej ds. współpracy gospodarczej.

Wiceminister Korolec zaoferował w imieniu administracji rządowej, w tym Ministerstwa Gospodarki, pomoc ekspercką m.in. w staraniach Azerbejdżanu do przyłączenia się do Światowej Organizacji Handlu.

Ambasador Gulieyev podkreślił, że Azerbejdżanowi zależy na rozwiązaniu wewnętrznych konfliktów i utrzymaniu dobrych relacji z Europą. Przypomniał dwukrotną w tym roku wizytę prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Azerbejdżanie i ożywiony dialog gospodarczy między obydwoma krajami.

Na 5 i 6 października 2007 roku planowane jest kolejne już spotkanie prezydentów Polski, Azerbejdżanu, Gruzji, Litwy i Ukrainy, podczas którego poruszone zostaną kwestie energetyczne – dodał Gulieyew.

Najważniejszą rolę w gospodarce Azerbejdżanu odgrywa sektor naftowy (0,7 proc. zasobów światowych) oraz wydobycie gazu (0,5 proc. zasobów światowych).

Przepisy celne

Nie ma ograniczeń we wwożeniu gotówki do sumy stanowiącej odpowiednik 2000 USD, konieczne jest natomiast jej zadeklarowanie (można nie deklarować sum mniejszych niż 500 USD). Przy wwozie ponad 2000 USD w gotówce na przejściach granicznych pobierany jest podatek w wysokości 1 proc. od deklarowanej sumy.

Należy również zadeklarować wszelkie cenne rzeczy (komputery przenośne, dzieła sztuki, wyroby jubilerskie itp.). Przy wywozie dywanów, przedmiotów antykwarycznych, dzieł sztuki i wyrobów jubilerskich konieczne jest przedstawienie ich certyfikatów (wystawia je Ministerstwo Kultury, w uzyskaniu certyfikatu pomocy udzielają wyspecjalizowane salony sprzedaży) oraz rachunków.

Dozwolony jest wywóz do 0,6 kg czarnego kawioru (w jednym oryginalnym opakowaniu – w praktyce dostępne są opakowania o objętości najwyżej 0,5 kg).

Surowo karane (od 7 do 15 lat więzienia) jest posiadanie, handel i przewóz narkotyków. Osoby przyjmujące leki psychotropowe podczas podróży muszą mieć zaświadczenie lekarskie. Identyczna kara grozi za posiadanie jak też i handel bronią. Przemyt oraz handel materiałami radioaktywnymi zagrożony jest karą 2–4 lat więzienia. Nie ma możliwości odbycia kary więzienia w Polsce.

Przepisy władz Azerbejdżanu dotyczące wiz

Obywatele polscy udający się do Azerbejdżanu muszą posiadać wizę. Można ją uzyskać w Ambasadzie Republiki Azerbejdżańskiej w Warszawie, a także we wszystkich azerbejdżańskich placówkach dyplomatyczno-konsularnych za granicą, np. w Kijowie, Moskwie, Wiedniu, Berlinie, Bukareszcie, Ankarze, Stambule czy Tbilisi. Jednokrotna wiza pobytowa kosztuje 40 USD, a tranzytowa – 20 USD.

Wizę można uzyskać także na lotnisku w Baku (maksymalnie na 30 dni): po przylocie należy wypełnić ankietę i dołączyć dwie fotografie (ankietę można pobrać ze strony internetowej Ambasady RP w Baku: ankieta wizowa). Nie wydaje się wiz na przejściach morskich, drogowych i kolejowych. W razie potrzeby wizę pobytową można przedłużyć do jednego roku w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Baku (opłata wynosi 250 USD). Termin ważności paszportu przy wjeździe do Azerbejdżanu nie jest określony (zwyczajowo nie powinien być krótszy niż 6 miesięcy). Nie jest wymagane posiadanie biletu powrotnego ani określonej sumy pieniędzy na każdy dzień pobytu. Politykę wizową azerbejdżańskich władz należy określić jako liberalną i otwartą.

Ambasada Republiki Azerbejdżanu
03-941 Warszawa
ul. Zwycięzców 12
tel.: (022) 617-67-28, 616-21-88
faks: 616-19-49
e-mail: info@azer-embassy.pl
adres internetowy: www.azer-embassy.pl

Informacje dla kierowców

Przy krótkich pobytach honorowane jest polskie prawo jazdy. Przy pobytach dłuższych konieczne jest uzyskanie dokumentu azerbejdżańskiego, które na podstawie prawa polskiego (lub międzynarodowego) wydaje Państwowa Policja Drogowa. Obowiązkowe jest ubezpieczenie OC (roczna składka wynosi ok. 12 USD) i coroczny przegląd techniczny, dokonywany w odpowiedniej dla miejsca zamieszkania jednostce policji drogowej (koszt ok. 25 USD). Dowodem dokonania przeglądu jest certyfikat i naklejka na szybę. Drogi – poza nielicznymi wyjątkami – są w złym stanie i nie mają odpowiedniego oznakowania. Kierowcy nagminnie łamią przepisy, m.in. nie używają kierunkowskazów i wyprzedzają na trzeciego. W nocy należy uważać na nie oświetlone pojazdy oraz prowadzone z pastwisk zwierzęta. Należy być przygotowanym na częste kontrole policyjne i budzące wątpliwości opłaty.

Przepisy prawne.

Surowo karane (od 7 do 15 lat więzienia) jest posiadanie, handel i przewóz narkotyków. Identyczna kara grozi za posiadanie i handel bronią. Przemyt i handel materiałami radioaktywnymi zagrożony jest karą 2-4 lat więzienia. Nie ma możliwości odbycia kary więzienia w Polsce. Osoby przyjmujące leki psychotropowe podczas podróży muszą mieć zaświadczenie lekarskie.

Meldunek.

Cudzoziemiec przybywający do Azerbejdżanu na okres do 15 dni ma obowiązek wypełnić i złożyć w miejscu pobytu podanie-ankietę rejestracyjną wraz z fotografią. Osoba, która zamierza przebywać w Azerbejdżanie dłużej, powinna przejść w miejscu zamieszkania procedurę rejestracyjną. W tym celu należy przedłożyć w terytorialnej jednostce MSW paszport z ważną wizą, przydział na mieszkanie lub inny dokument uprawniający do korzystania z lokalu albo oświadczenie zapraszającego o udostępnieniu swojego mieszkania cudzoziemcowi. Przepisy meldunkowe, zwłaszcza przy krótszych pobytach, nie są zbyt rygorystycznie egzekwowane, jednak w razie wzrostu napięcia w regionie sytuacja ta może ulec zmianie.

Ubezpieczenie.

Ubezpieczenia osobowe nie są obowiązkowe. Honorowane są polisy zdrowotne międzynarodowych towarzystw ubezpieczeniowych. Wymagane jest ubezpieczenie OC (roczna składka wynosi około 8 USD).

Szczepienia, Służba zdrowia

Nie ma obowiązkowych szczepień. Istnieje zagrożenie żółtaczką pokarmową. Turyści odwiedzający latem azerbejdżańską prowincję, zwłaszcza południe kraju, mogą profilaktycznie zaszczepić się przeciwko błonicy i przyjmować preparaty antymalaryczne. Należy pić wodę przegotowaną lub dostarczaną w fabrycznych pojemnikach oraz myć warzywa i owoce przed jedzeniem. W nagłych wypadkach można wezwać karetkę państwowego pogotowia ratunkowego (tel. 103), której załoga udzieli podstawowej pomocy za niewielką opłatą lub bezpłatnie. W Baku istnieją też prywatne pogotowia, dysponujące bardziej nowoczesnym sprzętem i personelem mówiącym po angielsku. Jedno wezwanie kosztuje około 20 USD. Za około 500 USD można wykupić roczny pakiet usług medycznych w prywatnej klinice, obejmujący m.in. leczenie chirurgiczne i opiekę stomatologa. Standardowa usługa stomatologiczna w przyzwoitym gabinecie wynosi od 15 USD. Poza Baku dostęp do pomocy medycznej jest utrudniony.

Podróżowanie po kraju.

Osoby planujące podróż po rejonie Kaukazu Południowego muszą pamiętać, że niektóre przejścia graniczne są zamknięte dla obcokrajowców. Nie jest możliwy wjazd drogą lądową do Azerbejdżanu z Rosji (ani przejazd w drugą stronę; granicę tę mogą przekraczać tylko obywatele WNP). Z uwagi na nieuregulowany konflikt o Górski Kara-bach w ogóle zamknięta jest granica Azerbejdżanu z Armenią. Między tymi państwami nie działa też komunikacja lotnicza, nie ma bezpośredniej wymiany pocztowej ani łączności telefonicznej. Cudzoziemcy mogą korzystać z obu przejść granicznych między Azerbejdżanem i Gruzją (przejścia drogowe i kolejowe w okolicach gruzińskiego miasta Rustawi oraz drogowe Bałaka-ny-Łagodechi), z 2 przejść między Azerbejdżanem a Iranem (Astara oraz Dżulfa w enklawie Nachiczewanu), a także z jedynego przejścia granicznego z Turcją (Sadarak w Nachiczewanie). Otwarta pozostaje również granica morska (rejsy z irańskiego Bandar-e Anzali i turkmenistańskiego Turkmenbaszy oraz nieregularnie z kazachstańskiego Aktau do portu w Baku; uwaga: rozkład rejsów, ulegający częstym zmianom, traktowany bywa przez kapitanów poszczególnych jednostek wyłącznie orientacyjnie).

Występują ograniczenia w podróżowaniu po kraju. Górski Ka-rabach oraz pas ziemi wokół niego - m.in. powiaty (rejony) Gu-badły, Zangilan, Dżebraił, Fizuli, Chodżabend, Agdam, Kelbadżar i Laczyn, łącznie około 20% powierzchni kraju - znajdują się pod faktyczną kontrolą Ormian i nie ma tam wjazdu. Technicznie możliwe jest dostanie się do Karabachu od strony Armenii, lecz azerbejdżańskie władze stanowczo przed taką podróżą przestrzegają. Wiza nieuznawanej w świecie tzw. Republiki Górskiego Karabachu w paszporcie turysty może uniemożliwić późniejszy wjazd do Azerbejdżanu. Niedostępna jest również ta część pogranicza z Armenią, którą kontrolują władze w Baku, z wyjątkiem okolic Agstafy i Kazachu, przez które przebiega droga i linia kolejowa do Gruzji. Podróż po obszarach graniczących z Iranem (Astara, Lerik, Jardymły, Dżalilabad) jest możliwa po uzyskaniu zgody Straży Granicznej Azerbejdżanu. Należy być tam przygotowanym na częste kontrole dokumentów. Nie ma ograniczeń w podróżowaniu po terenach sąsiadujących z wchodzącym w skład Federacji Rosyjskiej Dagestanem ani z Gruzją (m.in. Zakatały, Szeki, Kachi, Oguz, Gabala - są to jedne z bardziej malowniczych okolic Kaukazu - oraz Gusary i Chaczmaz). Dla mniej wymagających turystów najbardziej wygodnym środkiem komunikacji są tzw. marszrutki (mikrobusy). Przeciętna opłata za przejazd na dłuższej trasie (około 250-350 km) wynosi 4 USD. Z Baku, z okolic stacji metra "20 Stycznia", mikrobusy we wszystkich kierunkach odjeżdżają co kilkanaście-kilkadziesiąt minut. Do niedawna, aby dostać się ze stolicy Azerbejdżanu do będącej enklawą Nachiczewańskiej Republiki Autonomicznej, trzeba było uzyskać pozwolenie w Stałym Przedstawicielstwie NAR w Baku. Obecnie nie jest ono wymagane, ponieważ jednak przepisy mogą ponownie ulec zmianie, należy na wszelki wypadek skontaktować się z przedstawicielstwem (ul. Mirzabała Ma-medzade 8, tel. 92 53 12 lub 98 82 84). Podróż jest możliwa drogą lotniczą (bilet na trasie Baku - Nachiczewan kosztuje około 100 USD w jedną stronę; osoby poniżej 25. roku życia płacą 75 USD), ewentualnie tranzytem przez Iran. Również tam należy być przygotowanym na częste kontrole dokumentów.

Bezpieczeństwo w kraju.

Zagrożenie przestępczością pospolitą jest niewielkie. Kradzieże samochodów, napady i rabunki są rzadkością. Władze sugerują jednak, by w Baku obcokrajowcy unikali samotnych nocnych wypadów na dyskoteki i do miejsc rozrywki, z wyjątkiem luksusowych hoteli Hyatt Regency, Hyatt Park, Grand Europa, ISR Plaza, Azerbaijan oraz Crescent Beach Hotel, a także Bakińskiego Centrum Rozrywki (Baki Aylence Mer-kezi). Mimo ogólnie wysokiego poziomu bezpieczeństwa, prognozowanie wydarzeń na okres dłuższy niż kilka tygodni nie jest możliwe z uwagi na dynamicznie rozwijającą się sytuację w najbliższym sąsiedztwie (Gruzja, Czeczenia, Irak) oraz w samym Azerbejdżanie (konflikt karabaski).

Religia, Obyczaje.

W odróżnieniu od większości krajów muzułmańskich niezbyt restrykcyjnie przestrzega się praw i zasad islamu, w tym dotyczących spożywania alkoholu. Zwyczajowo mężczyźni ubierają się w długie spodnie. Kobiety najczęściej noszą ubiory europejskie.

Przydatne informacje dla podróżnych

Od 1 stycznia 2007 r. w obiegu są wyłącznie nowe manaty (AZN, denominację w wymiarze 1 AZN = 5.000 starych manatów, AZM, przeprowadzono 1 stycznia 2006 r.). Stare manaty można wciąż wymieniać na nowe w banku centralnym. W praktyce, wielu sprzedawców w dalszym ciągu podaje ceny w starych manatach, co może prowadzić do nieporozumień. Popularne nieoficjalne jednostki obliczeniowe to tzw. „mamied” (0,20 AZN, 1.000 AZM) oraz „szyrwan” (2 AZN, 10.000 AZM) i ich wielokrotności. Gdzieniegdzie, w starych manatach podaje się kurs wymiany walut, np. 1 USD = ok. 0,87 AZN = ok. 4.350 AZM. Sieć punktów wymiany walut jest dobrze rozwinięta, poza centralnymi dzielnicami Baku mało jest natomiast bankomatów (akceptowane są karty Visa, MasterCard/Eurocard i American Express, prowizja wynosi 1–1,5 proc. od wypłacanej sumy). Można płacić kartami w większych hotelach, restauracjach i centrach handlowych, przede wszystkim w Baku, choć coraz częściej także na prowincji.

Najpowszechniejszą obcą walutą pozostają dolary, poza Baku bywają czasem trudności z wymianą euro; ceny droższych usług i towarów zwyczajowo podaje się w dolarach (choć płaci się z reguły w manatach). W większości restauracji, zwłaszcza lepszych, dolary są akceptowane (reszta wydawana jest w manatach, trzeba zwracać uwagę na kurs).

Dniem wolnym od pracy jest niedziela (urzędy zwykle zamknięte są również w sobotę). Piątek jest dniem roboczym. Zaopatrzenie sklepów jest zadowalające, choć zdarza się, że oferują one przeterminowane produkty spożywcze (trzeba sprawdzać daty ważności).

Należy unikać alkoholu pochodzącego z nie sprawdzonych źródeł (np. nabytego na bazarze). W obrocie znajduje się pewna ilość podrobionego wina i wódki marek gruzińskich i azerbejdżańskich. Zimą występują przerwy w dostawie energii elektrycznej, bardziej dotkliwe poza stolicą i w peryferyjnych dzielnicach miast. Latem uciążliwością są upały, przekraczające 40 stopni Celsjusza (lipiec–sierpień). Najdogodniejszymi porami do odwiedzenia Azerbejdżanu są wiosna i jesień. Coraz mniej powszechna, zwłaszcza poza Baku i wśród młodszego pokolenia, jest znajomość rosyjskiego, choć pozostaje on najbardziej rozpowszechnionym językiem obcym i w każdej praktycznie miejscowości znajdzie się osoba dobrze mówiąca po rosyjsku.

Polska budzi dobre skojarzenia, a Polaków darzy się autentyczną sympatią.

Nie ma przeszkód w fotografowaniu, z wyjątkiem oznaczonych obiektów, a także okolic granicy państwowej (należy na to szczególnie uważać w Republice Nachiczewańskiej, w której strefy przygraniczne zajmują dużą część terytorium). Azerowie chętnie pozują do zdjęć, należy jednak zawsze pytać o zgodę, choćby gestem czy uśmiechem.

Działają polskie telefony komórkowe wszystkich systemów. W kuchni dominuje baranina, wołowina oraz drób, wieprzowina jest trudno dostępna.

Różnica w czasie między Polską a Azerbejdżanem wynosi plus 3 godziny.

Nie ma bezpośredniego połączenia lotniczego Warszawa–Baku. Można lecieć przez Moskwę (Aerofłot), Kijów (Aerosvit), Stambuł (Turkish Airlines), Wiedeń (Austrian Airlines) i Frankfurt (Lufthansa).

Ministerstwo Gospodarki

Powrót