Rynki zagraniczne.

Powrót

Azja

04-09-13

Ocean Przyszłości

Ocean Przyszłości

Dzięki potencjałowi gospodarczemu USA, Kanady i Japonii oraz przyspieszonemu w latach siedemdziesiątych rozwojowi krajów Azji Południowo-Wschodniej transpacyficzna wymiana handlowa, przepływ zasobów materialnych oraz migracje ludności osiągnęły na początku XXI wieku poziom wyższy niż transatlantyckie.

W regionie Pacyfiku spotykają się też największe światowe potęgi polityczne (USA, Rosja, Chiny i Japonia), co czyni go obszarem geopolitycznym świata, który odbiera stopniowo prymat Wspólnocie Atlantyckiej. Niekiedy cywilizację XXI wieku określa sie jako wiek Pacyfiku.

Pierwsze próby nadania Wspólnocie Pacyfiku form organizacyjnych i powołania stowarzyszenia o charakterze wspólnego rynku podjęła Japonia, zapoczątkowując w latach siedemdziesiątych działalność Pacyficznej Przestrzeni Wolnego Handlu, a w 1980 Konferencji Pacyficznej Współpracy Ekonomicznej (PECC), w której uczestniczą obecnie kraje ASEAN, Chiny, Tajwan, Japonia, Korea Pd., Rosja, Australia, Nowa Zelandia, wyspy Oceanu Spokojnego, Kanada, USA, Chile, Meksyk, Peru i jako członek stowarzyszony — Kolumbia.

APEC - http://www.apecsec.org.sg/
USA, które początkowo zachowywały dystans, w latach osiemdziesiątych przystąpiły do współpracy i zaczęły odgrywać istotną rolę w tworzeniu Wspólnoty Pacyfiku. W 1989 powstało forum Współpraca Ekonomicznej Azji i Pacyfiku (APEC), które przekształciło się w organizację do spraw rozwoju handlu regionalnego i kooperacji, liczącą 17 członków: kraje ASEAN, Chiny, Tajwan, Hongkong, Japonia, Korea Pd., Australia, Nowa Zelandia, Papua-Nowa Gwinea, Kanada, USA i przyjęty 1993 na szczycie w Seattle (USA) Meksyk.

ASEAN - http://www.asean.or.id/
Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo-Wschodniej, ang. Association of South East Asian Nations (ASEAN), jest organizacją państw azjatyckich, założona 1967 w Bangkoku. Członkami organizacji są: Filipiny, Indonezja, Malezja, Singapur, Tajlandia, od 1984 Brunei i od 1995 Wietnam. Głównym zadaniem jest współpraca gospodarcza, kulturalna, naukowo - techniczna i polityczna. Od 1983 w działalności ASEAN wyróżnia się 3 okresy:

1. 1967–74 dominacja problematyki politycznej (m.in. 1974 Deklaracja ZOP-FAN — strefa pokoju, wolności i neutralności),
2. 1974–79 dominacja problematyki ekonomicznej (szybki rozwój form integracyjnych, współpraca gospodarcza z rozwiniętymi krajami Pacyfiku — Japonią, Australią i N. Zelandią),
3. 1979 ponownie dominacja problematyki politycznej związanej z ekspansją komunizmu na Półwyspie Indochińskim.

Najważniejsze formy instytucjonalnego nadzoru zamierzeń ASEAN to: coroczne spotkania szefów rządu i min. spraw zagranicznych. Głównym organem jest Sekretariat (sekretarz generalny o 2-letniej kadencji na zasadzie rotacji alfabetycznej państw). Działa także 8 wyspecjalizowanych komitetów.

Japonia i dziesięć krajów południowo - wschodniej Azji (Birma, Laos, Wietnam, Tajlandia, Malezja, Singapur, Filipiny, Kambodża, Brunei, Indonezja) uzgodniły, na szczycie w Tokio w 2003 roku, utworzenie Związku Państw Azji Wschodniej, promującego wzajemną wymianę dóbr i usług, na zasadzie otwierania i rozszerzania rynków. Japonia zaangażowała się również do ekonomicznego wspierania państw ASEAN - Association of Southeast Asian Nations.

Powrót